Oscar Wilde, Dorian Gray’in Portresi kitabında;
“Geri çevirdiğimiz şeylerden ötürü cezalandırılırız. Boğmaya yeltendiğimiz her tür dürtü zihinde kuluçkaya yatar ve bizi zehirler. Bir ayartmadan kurtulmanın tek yolu, ona teslim olmaktır.” der.
William Blake, Cennet ve Cehennemin Evliliği eserinde şunu yazar;
“Arzulayan ama eyleme geçmeyen kişi,
Mahmud Derviş
İşgalcilerin karşısına, onların kutsal kitaplarından aldığı imgelerle de dikilir. Marş adlı şiirinde görüldüğü üzere, uğradıkları zulümden, Yahudilerin eski peygamberlerinden Habakkuk'a da dert yanmaktan çekinmez. Çekilen acıları dile getirirken, ölümün göbeğinde yeniden doğuşu vurgularken, zaman zaman Hıristiyanlık'taki çarmıh imgesine de yer verir. Kullandığı dilde, Kur'an Arapçasının izleri de belirgin bir şekilde dikkati çeker.
elbet bir gün batar, kuşlar döner, çarmıh baştan düzenlenir
ve bana tertemiz eller verir cezayirli o tüccar.
o vakit sana bakıyorum kadar büyür akdeniz
cumhuriyetin tersinden tertib ettiği çarşılar gibi
sonra uzun süre bir takibediliyormuşum hissi…
siz hiç yahudi bir minibüs şöförü düşlediniz mi?
Vurulduk beşer onar dağların doruğunda dağların doruğunda
Gerildik çarmıh çarmıh işkence hanelerde işkence hanelerde
Gümbür gümbür gümlüyor yüreğim kan içinde yüreğim kan içinde
Filizlenmiş sevdamız Munzur gözelerinde Munzur gözelerinde
İsa'nın çarmıha gerilmesi
Allah Rahman (Negatif dışsal potansiyel) ve Rahimdir (Pozitif içsel nur potansiyel)
Dikkat ederseniz çarmıh yatay ve dikey objelerden oluşuyor (+)
Birisi dikey içsel yükseliş, diğeri yatay dışsallık.
Bu metoforizma da dikkat ederseniz insan, yatay dışsallığın, dikey içsel tahayyül ve idrak yükseliş kapılarını kapatıp onu boğması sonucu (Yine dikkat ederseniz idrak ve düşünce'nin güçlü elleri, yatay negatif dışsallık objesine çivilenmiş..) şahıs çarmıha gerilerek öldürülüyor...
Yani burada aslında fiziki bir ölümden bahsetmiyor,
Akabinde şu ayetler geliyor...
"Size çokluğunuzla övünmeniz, malınız ve evlatlarınız hiçbir fayda vermedi"
"Siz ölülere sesinizi duyuramazsınız"
Maria Missakian
yine akşam oldu attilâ ilhan
üstelik yalnızsın sonbaharın yabancısı
belki paris’te maria missakian
avuçlarında bir çarmıh acısı
gizlice bir sefalet gecesi
çocuğunu boğarmış gibi boğup paris’i
sana kaçmayı tasarlar her akşam
Gri bir gökyüzü
Gölgesinde insanların uyuduğu
Köhne duygularla uyuyan
Uyurken ayık olan
Uyanırken uyuyan
Severken zarar veren
Sevmezken sevgisini gösteren
Ve merhamet değil midir zarif insanların çivilendiği çarmıh?
.
YÜKSEK KALDIRIM
Yine akşam oldu Attila İlhan
Üstelik yalnızsın sonbaharın yabancısı
Belki paris’te maria missakian
Avuçlarında bir çarmıh acısı
Gizlice bir sefalet gecesi
Çocuğunu boğarmış gibi boğup paris’i
Sana kaçmayı tasarlar her akşam