“— Hayat tekrar açılıyor önümde, dedi. İşte hayat: Gözlerimizin içinde, gülüşümüzde, şu leylakta, Casta Diva'da... Bütün hayat işte bu.
Olga başını salladı:
— Hayır, bütün hayat değil, yarısı.
— En iyi tarafı...
— Belki.
— Öteki yarısı nerede? Bundan başka ne olabilir ki?
— Onu siz bulmalısınız.
— Niçin?
Olga koluna girip eve doğru yürüyerek:
— Bu yarısını kaybetmemek için, dedi.”