Koydum belanın yolda ezip gönlümü ben!
Koşsun diye arkanda, çözüp gönlümü ben.
Yel sundu bugün, sendeki en Has kokuyu,
Şükran diye sundum, ona hep gönlüme ben!
Her zerre ki, açlıkla gelir sofrasına;
Varlık ki ne var ulaşır tablasına.
Rızklar ebedi, oysa ki, kul kavgadadır,
Sanmam ki azaltmak, yakışır mevlâ'sına!