Cem Karaca
Maviye Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine
Rüzgârda âsi, Körsem,
Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık...
Sayfa 47 - Metis yayınlarıKitabı okudu
"Cem Karaca olmak, kimin ne diyeceğini hiç umursamadan yaşamanın ne olduğunu bütün pürüzleriyle bağırıp, umuda sanatla tutunmaktı."
Sayfa 4Kitabı okudu
Cem Karaca;
"Sessizliğin kural olduğu, herkesin her şeyi görüp, kimsenin bir şey söyleyemediği bir gezegende coşkuyla bağırdı susulanları."
Sayfa 4Kitabı okudu
Cem Karaca'nın eşine bıraktığı son
satırlar:
"Canım benim, İlkim'im. Ben çok
yakında öleceğim. Hissetmek değil
bu, biliyorum. Hoşça kal, hoş yaşa ve
beni, sana rağmen unut. Ya da
unutma. Ama sana son iki lafım şudur;
- Hayat her şeye rağmen güzeldir.
- Seni bu dünyada çok sevdim."
