Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
*spoiler*
Hikâyemiz YobazTown adlı kasabada büyümüş Gracelyn Mae ismindeki kadının ve Jackson Paul adlı sexmachinein etrafında dönüyor. Bu kasabadaki her kadının ismi Rabia, Hayrünisa, Rümeysa vb. Müslüman isimlerin Hristiyan versiyonu. Herkesin iki ismi var btw like Ahmet Sait, Muhammed Selim etc. Biri size gerçekten sinirlendiğinde bu iki ismi
MAGNOLIA PARKS İNCELEMESİ
Yani çok büyük umutlarla başladığım bu kitapta hayal kırıklığına uğradığımı söyleyebilirim…
Kitap başlarda fena değildi fakat ortalarından sonra dehşet sıktı, yarım bırakmayı sevmediğim için bitirdim ama çok zorlanarak bitirdim aşırı kendini tekrarlama vardı çok sıktı.
BU KISIMDAN SONRASI SPOILER
chuck ve blair ilişkisini nasıl insanlar buna benzetti anlamıyorum, evet bj ve parksında ilişkisi toksik, chuckla blairda toksikti fakat blair parks kadar mıy mıy ve aşktan kör olmuş bir karakter değil bence blair her zaman çok güçlü bir karakterdi ama parks beni deli etti yani cidden delirdim. Aşk tamam güzel bir şeyde biraz insan mantığıyla düşünür acayip sinir oldum karakterlere genel olarak. Bj zaten salağın teki saçma sapan hareketlerde yok önüne gelenle yatmalar falan gereksiz. Gül gibi çocuk Tom u nasıl bırakabildin Parks bence en büyük hata burdaydı, açıkcası kitabın biraz daha sarması için Parksla Tom’un ilişkisi biraz daha fazla ilerletilebilirdi sonra tekrar tabii ki de BJ ye dönecekti ama daha güzel olabilirdi belki kitap böyle daha az sıkıcı olurdu…
İkinci kitap geleceği belli, okur muyum hiç emin değilim ama belki de okuyabilirim.
Okumakla okumamak arasındaysanız kitapta çok fazla sinir krizi geçireceğinize ve şok olacağınızı bilerek okuyun derim.
Siz ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım <3
Yazmak bir macburiyet midir sorusuna elbette farklı cevaplar verilebilinir, ama Elias Canetti'nin deyimiyle "Bir yazar ya özgündür, ya da yazar değildir."
Chuck Palahnıuk, adını Dövüş Kulubü adlı romanının filme çekilmesiyle duyurdu. Time'de yayıımlanan bir yazıda onun için şöyle denmektedir: "İnsanlar Palahnıuk'i
Zaman zaman karakterler iç içe geçiyor, ve çok fazla geriye dönüş olduğu için kim kimdi ve şuan hangi zamandayız gibi sorular sıkça soruluyor kitabı okurken. Bu biraz kitaptan sıkılmaya yer açsa da, Chuck Palahniuk bence yeraltı edebiyatının iyi temsilcilerinden. Türk yazarlardan da okumaya çalıştığım bu tür kitaplar hep yarım kalmıştı. Ama Palahniuk birden fazla kitabını zevkle okutuyor. Helal olsun yazara.
Yazar resmen metafor ustası. Sevdim. Diğer kitaplarını da okuyunca fikrim değişecek mi bilemem ancak, şu bir gerçek ki kitaptaki ayrıntılar aşırı gerçekçi. Hep aynı tarzdan sıkılan okurlara tavsiye ederim.
Dövüş Kulübü kitabı ve filmi, hayatın rutin akışından ve sıkıcılığından sıyrılıp hedeflerim için çabalamam gerektiğini fark etmemi sağladı. Kurtarıcı beklemek yerine kendi hayatlarımızın kurtarıcıları olmalıyız. Ölümlü ve kusurlu canlılarız, hiçbirimiz özel değiliz ve farklı bir muamele görmeyi hak etmiyoruz. Mükemmel olamama ve hata yapma korkusunu bir kenara bırakıp başarıyı elde etme yolunda başarısızlığı kabul etmeliyiz. Rahat ve güvenli konfor alanımızdan çıkmazsak, kitaptaki ana karakterimiz gibi uyuşuk ve sıkıcı bir hayata mahkum olmaktan başka çaremiz kalmıyor. İhtiyacımız olan şey güzel ve kaliteli eşyalar değil, güzel ve kaliteli bir hayat. Hayatı yaşamaya ihtiyacımız var. Konfor alanı inşa edip, o sınırlara kendimizi kapatıp hayatı yaşayan insanları izlemeye ihtiyacımız yok. Zihinsel ve bedensel konfor bizi sinsice yok ediyor.
Ana karakterimizin yaratmış olduğu Tyler Durden aslında karakterimizin sahip olamadığı özelliklere sahip bir üst insan. Hepimiz kafamızın içinde bir Tyler Durden kurgularız, her birimizin Tyler Durden'i var. Kafalarımızın içine hapsettiğimiz Tyler'larımızı salalım ve özgürce yaşayalım. Kendimiz olalım ve kendi yolumuzdan ilerleyelim, kimseyi dinlemeden.
Her gün, gerçek benliğimizin bu biyolojik bedene nasıl hapsolduğunu izliyoruz. Her sabah uyandığında toplumu memnun edecek maskesini takan ve her şeyi berbat eden, bizim irademiz dışında normlarla kodlanmış vaziyette yaşayan bedenimizi parmaklıkların ardından izliyoruz. Gün sonunda da yorgun şekilde yataklarımıza atıyoruz kendimizi ve gözlerimizi bir daha açmak istemezcesine kapatıyoruz.
Kitap güzeldi sonu da oldukça şaşırtıcıydı. Tavsiye ederim. Kurgusu sağlamdı. Konusu biraz trajedikti.
Spoiler içerir
Teddy eski federal polistir, bir adada bulunan akıl hastası suçluların kaldığı hastaneden, tehlikeli bir kadın hastanın -üç çocuğunu öldürmüş- kaçması üzerine olayı araştırmak için oraya gider. Yanında ortağı Chuck da vardır. Kitap bu şekilde başlıyor ve olay gerçekten araştırılıyor. Sonunda ise aslında gerçek hastanın Teddy olduğu, çocuklarını kendi karısının öldürdüğü ortaya çıkıyor. Olaydan sonra Teddy de karısını öldürüyor ve yaptıklarını asla kabul etmiyor. Bu yüzden de akıl hastanesine kapatılıyor
Hastane doktorları Teddy'nin iyileşmesi için onun için bir oyun hazırlıyorlar ve kafasındaki senaryoyu yaşamasını sağlıyorlar.
Yeraltı Edebiyatı'nın bilindik temsilcilerinden biri olan Chuck Palahniuk #miras kitabını birazda göçüp gittikten sonra geride bırakılan somut nesneler gibi düşünerek yazmış. Tabi pek çok kitabında eleştirdiği kapitalizmin çılgın doğası bu kitabında da yerini almış vaziyette... Kitap babasının kim olduğunu bilmeyen, yetişkin hayatında bunun eksikliğini derinden hisseden, annesiyle geçimsiz, bir arabuluculuk firmasında çalışarak tekdüze bir hayat yaşayan ve iş arkadaşları tarafından sürekli aşağılanıp dalga geçilen pasif bir kişilik olan Vincent'in, hiç beklendiği bir anda babasının kendine bodur bir şeftali ağacını miras bırakmasıyla başlıyor. İlginç kısım ise bu ağacın meyvesini yiyenler ölümsüzlük kazanmış oluyor. Mitsel gönderileriyle, kitabın içinde dilediginizce boyayabileceğiniz resimleriyle ilginç ve akıcı bir kitap olduğunu söyleyebilirim.
Bence boş verin.
BJ ve Magnolia mı diyeyim yoksa siz mi gerçek adınızı söylersiniz Chuck Bass ve Blair Waldorf??!
İşin özü şu arkadaşlar, bu yapıldı. Çok daha iyiydi hem de o yapılan. Bu kitap ise remix gibi bir şey olmuş.
Akıştan tutun karakterlere kadar her şey çok karmaşık anlatılmış. Üç yüz küsürüncü sayfada bile "bir saniye ney bu kim" diyip durdum. Çeviriden kaynaklanıyordur belki ancak oturup orijinalini okuyacak enerjim yok. Ayrıca BJ'in kelimenin tam anlamıyla bir pislik olmasının hiçbir açıklaması yok. Sürekli tekrarlanan bağ muhabbeti de düzgün bir zemine oturtulmamış. Magnolia'nın aklından zoru var herhalde diye düşündüm sürekli. Dengesizliğin başka türlü açıklayamıyorum.
Dövüş kulübüne göre çok daha iyi bir kitap. Tabi metaforları anlamak lazım okurken. Kimilerine çok karışık gelebilir yazarın üslubu. Ama sürükleyici, diline alıştıktan sonra okunuyor bir şekilde.
Daha önce filmini izlememiştim. Kitabını okuduktan sonra izlerim diye düşünmüştüm. Ancak herkes gibi beğendiğimi söyleyemeyeceğim, bu tarzda yazılmış çok daha güzel kitaplar okudum. Ancak yine de ince düşünülmüş bazı şeyler vardı kitabı okurken zaman zaman gülümsedim. Filmini de izledim bitirdikten sonra, yine de büyülenmedim. Beklentisiz okursanız güzel.
Kitaba ilk başladığınızda ben ne okuyorum ya hissi verip ilerledikçe yok artıııkkk dedirtti. Çok fazla şimdiki zaman cümleleri kullanılması sıkça beni yordu fakat, hikaye ilerleyiş gayet güzeldi. Yazar zaten kitabın en başında nasıl bir okuma şekli olacağını okuyucuya anlattığı için daha fazla şikayet edemiyorum
Aslında bu kitaba ilk başladığım da acaba yanlış bir seçimmi yaptım diye düşünürken sanırım 2.gün kitabı bitiriyorum bazennn ohaaa filan oluyor insan bazen çok hızlı okuyor bir duruyor dinleniyor ve sonra devam ediyorsunuz ben kitabı okurken mekanları canlandırmaya çalıştım karakterler kadar mekanlar da çok fazla sürekli biyerlerdesiniz beni asla sıkmadan keyifle okuduğum bir kitap oldu kaldı ki bu yazarın anlatım dilini ve kitaplarını seviyorum sizi hep hep hep yukarı taşıyor merakla tırmanıyorsunuz