Aşkı konuşmak için dudaklarımı kutsanmış ateşle temizledim, ama hiçbir sözcük bulamadım. Aşktan haberdar olduğumda sözler cılız bir hıçkırığa dönüştü, yüreğimdeki şarkı derin bir sessizliğe gömüldü. Ey bana gizlerinin ve mucizelerinin varlığına inandığım Aşk'ı soran sizler, Aşk peçesiyle beni kuşattığından beri ben size aşkın gidişini ve değerini
AKBABALAR KELEBEKLER
Yüreği ağzında bir çocuk
Gibi alırken kalemi elime
Beceriksiz, acemi ve olasıya
Yapayalnızım her defasında
Bu sonuncu olsun diyorum
Bir çocuk yüreği, unutur ama bağışlamaz.
Etrafınızdaki çocuklara bakın. Oyunları sırasında gülümserler, etrafındakilerden zarar beklemezler, bilmedikleri yere girmekten korkmazlar, bizim sevmediğimiz hayvanların peşinden koşarlar; yaşam içinde adeta oradan oraya kaçan mutluluğu kovalar gibidirler. Ya bizler, ya yüreği zalimler ? Sürekli mutluluktan kaçar gibi yaşarız, yaşamın kötü yanlarını görmeyi, ortaya çıkarmayı meziyet sayarız, yaşamda hep kötü şeyler vardır diye düşünürüz, kendimizi korumaya çalışırız. Yarını yaşamak için bugünü toprağa gömeriz, etrafımızdaki insanların kötü yanlarına iyi yanlarından daha fazla dikkat ederiz, yılan sokar , kurt ısırır diye düşünürüz. Onların neden saldırdıklarını düşünmeyiz ve asla bir çocuk kadar gülemeyiz.
Özgürlük bir yüreği yaşatmaktır. Kimse sana özgürlüğü veremez ancak sen kendine verebilirsiniz. İsterse sana dünyayı verseler ne yaparsan yap diye ama özgü değilsen o dünya senin için bi anlam ifademetmez . özgü olamayanların mezardakilerden tek farkı nefes almalarıdır ama onun bilincinde değildirler. Özgürlük özgürlük için yapılır her halükarda her koşulda o yurek korunur yaşatmak için . ve o yurek bir can gibidir bir çocuk gibidir o cocuga kimsenin zarar vermesine izin vermemek gerekir. Özgü rinsan heryerde özgüdür özgürlüğü için ölmeye razıdır.
Herzamanki gibi oturdu
Gökkuşağı kadar uzun hasretlerini,
Umutlarını,acılarını sığdıramadığı masasına
Karanlığı pek severdi;
Çünkü yalnızlığın üstünü örten başka dostu yoktu
Zavallı gönlü ona hiç merhamet etmiyordu.
Çocuksu gözlerinde büyümenin, açtığı yara
Acıların bıraktığı izleri taşıyan yüzünde
inciler bırakıyordu.
Ağlamak istedi, söylemek
Havada Kar Sesi
Diz boyu kar.
Dışarıda hayat olduğuna dair hiçbir işaret yok, pencerenin önüne koyduğum fincanın buğusundan başka. Evlerin bacalarından yükselen koyu grimsi dumanlar bir gelinlik gibi serilen kar’a bulaşıyor.Çatılardan sarkan sivrimsi buzlar kristali andırır bir güzellikte parlıyor.
Telefonum çalıyor dışarıdaki manzaraya
"Ölüyor kuş. Çocuk kafesin yanına geliyor, birden yüreği burkuluveriyor o zaman. Acı gözyaşları dökerek arkadaşlarını çağırıyor, kuşu büyük bir törenle yas içinde gömüyorlar, ama zavallı yavrucaklar, ozanları rahata kavuşturacak yerde ölüme kadar aç bırakarak, sonra onların gömülme törenlerine, adlarına dikiken anıtlara avuç dolusu para harcayanların yalnız çocuklar olmadığını bilemiyorlar."
Sayfa 73 - Sağ mı Ölü mü-Yapı Kredi Yayınları
Bir çocuk yüreği, unutur ama bağışlamaz.