"Dedem beni eskiden bir camiye götürmüştü. Namazdan sonra imam, Arapça dualar okudu.İmam okurken dedem,öyle ağladı, öyle ağladı ki... Dedem ağlayınca, ben de kendimi tutamayıp ağlamıştım. Camiden çıkıp eve giderken,
-Arapça biliyor musun da, imamın dediklerine ağladın, dede? diye sormuştum.
-Ne imam Arapça biliyor, ne de ben... demişti.
-Öyleyse neye ağladın?
-Hiç ağlanmaz olur mu? İmam nasıl okuyordu, duymadın mı? Kimbilir, neacıklı, ne güzel şeyler söylüyordur!
Dedem, imamın sesini hatırlayıp yeniden ağlamaya başlamıştı. Benim de gözlerim sulanmıştı. Oysa imam, belki de sevindirici bir dua okumuştu.Ben bu olayı hiç unutamıyorum."
Sayfa 100Kitabı okudu
"Niye çocuklar gözlerini oğuşturur
Ağlayınca ve uyandıktan sonra"
Sayfa 109
Dedem beni eskiden bir camiye götürmüştü. Namazdan sonra imam, Arapça dualar okudu. İmam okurken dedem, öyle ağladı, öyle ağladı ki... Dedem ağlayınca, ben de kendimi tutamayıp ağlamıştım. Camiden çıkıp eve giderken,
-Arapça biliyor musun da, imamın dediklerine ağladın, dede? diye sormuştum.
-Ne imam Arapça biliyor, ne de ben... demişti.
-Öyleyse neye ağladın?
-Hiç ağlanmaz olur mu? İmam nasıl okuyordu, duymadın mı? Kimbilir, ne acıklı, ne güzel şeyler söylüyordur!
Dedem, imamın sesini hatırlayıp yeniden ağlamaya başlamıştı. Benim de gözlerim sulanmıştı. Oysa imam, belki de sevindirici bir dua okumuştu.
İnsanlar garip yaratıklar yavrularının kuma ihtiyaçlarını yapmalarına izin vermiyorlar altlarına Bir bez bağlayıp içine doldurmalarını bekliyor çocuk huysuzlasip ağlayınca çıkarıp bezi çöpe atıyorlar konteynırlarda biriktirdikleri bu bezleri ve diğer çöpleri Demir Kamyonlarla toplayıp şehir dışındaki arazileri yigiyorlar Bu yığınların üzerinde başka çocuklar yiyecek giyecek işe yarar eşyalar arayıp topluyorlar yağmur yağıyor çöpler ıslanıp tüm sularını toprağa bırakıyor toprak altından bu pis sular Derelere karisiyor oradan balık tutup çocuklarına yediriyorlar bu çok yıginlarinin etrafında dev köpek ve kedi süreleri de dolanıyor hepsini Umudu o günlük nevaleyi çıkarmak.
Sayfa 22Kitabı yarım bıraktı
İnsanlar büyüdükçe uğruna ağlayabilecekleri şeyler ne kadar da değişiyor. Ben de çocukken, bir elma şekeri veya bir pamuk helva için ağlayabilirdim. Oysa şimdi pamuk helvacıları ancak küçük çocuklar ağlayınca fark ediyorum.
Sayfa 90Kitabı okudu
