Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Bir kitaptan bir yazara, bir yazardan bir abiye götüren kitap
Merhaba 1k ailem!
Nereden başlasam, nasıl devam etsem, sonunu nasıl getirsem diye düşünüyorum. Çünkü o kadar şey var ki yazmak istediğim, o kadar yoğun duygularla okudum ki kitabı. Hatta incelemem oluştu kafamda kitaba daha devam ederken. Bir yandan hiç bitmesin istedim, bir yandan da biran önce bitirsem de yazacaklarımı aktarsam incelememe diye
#oğlakgastronomi serisinden çıkan #hikayelimutfaklar bir süredir yavaş yavaş ve büyük bir keyif alarak okuduğum bir #kitap oldu. Kitabın yazarı @isikersin kendi deneyim ve anılarını bu kitap altında birleştirmiş. Kitabın öznesi yemekler
Çerkes bir babanne ve Selanikli bir anneanneye sahip olan yazarımız onlarla olan anıları ve yemek çeşitliliği ile babasının tadını sebebiyle gezdiği yerlerde annesinin öğrendiği yemekleri, kendi tecrübeleri ve yakınlarının tarifleri ile ortaya harika bir kitap çıkarmış. Böyle olunca da kitap hem yemek kitabından daha fazlası hem de bir #anı kitabından daha ötesi haline gelmiş. Şahsen ben okurken büyük keyif aldım
Bazı ortak tariflerde buluştuk yazarımız ile. Benim de dedem Selanik göçmeni olunca ortak noktalar oluyor elbet. Okurken çocukluğumu hatırladım özellikle de #kaçamak tarifinde.
Kitapta "... zaten bazı şeyleri pişirmemizin nedeni geçmişe özlem değil mi?" diyor yazarımız. Kesinlikle katılıyorum. O eski tadı bulamasak da geçmişi yad etmek mutlu ediyor.
Işık Ersin'in içten anlatımı ile anılarında yola çıkarken yanında, birebir şahit olmuş gibi hissettim. Bilmediğim ve ilgimi çeken tarifleri de işaretledim . Çocuklar eve gelince özellikle "Dünyanın en güzel brownie'si" nin yapmak istiyorum.
@oglakkitap tan çıkan Hikâyeli Mutfaklar büyük bir keyifle okuduğum, tarifleri deneyeceğim bir kitap. Kitaplığımın #gastronomi bölümü içinde sürekli elimin altında olacak. Tarifler, anılar ve çizimleri ile muhteşem bir eser Hikâyeli Mutfaklar.
·
Puan vermedi
Kim demiş masallar çocuklar için diye???
Belki de kimse dememiştir.
Çocukluğumu hatırladım.
Bilmeyen yoktur zaten ama paylaşmak istedim yine de.
Üzüldüm kibritçi kıza.
İran sinemasına olan tutkum çocukken TRT'de Majid Majidi'nin filmleriyle başladı. Cennetin Çocukları filmiydi. O zamanlar 10 yaşımda varım yokum. Hüngür hüngür ağladığımı hatırlıyorum. Yıllar içerisinde İran sineması, edebiyatı, tarihi ben de çok derin etkiler bıraktı. Lisede Abbas Kiyarüstemi girdi hayatıma. Sıradan insanların
Küçüğüm
çocukluğumu hatırladım ne kadar çok değişmişim içimdeki çocuk meğer küsmüş aklımın bir köşesinde oturuyormuş küçük prens aslında benim senin onun herkesin çocukluğu meraklı anlam arayan küçüklüğümüz
Ah be Muzo!
Yoksullukla ne de güzel dalga geçtin
Rahatlığın beni benden aldın
Seni okurken kendi çocukluğumu hatırladım.
Keşke sevgine, sevdiğine sahip çıksaydın be
Ama olsun keyifliydi seni okumak
Herkese Merhaba.
Pál Sokağı Çocukları güzel bir kitaptı. 1900'lerin hemen başında yazılmış bu kitap beni çocukluğuma götürdü. O yıllarda ne kadar çok oyun oynadık biz:Misket (ki biz gülle derdik), saklambaç, yerden yüksek, 7 kule, topaç çevirme, kovalamaca, (ayrıca küçük ayakkabı kutusunda İpek böceği beslemek) vs...
Ben satırları okudukça çocukluğumu doyasıya yaşamış biri olarak o güzel günleri bir kez daha hatırladım.
Bu kitapta Pál Sokağı Çocuklarının oynamayı çok sevdiği oyun alanı "Arsa" vardı. Arsa, Pál Sokağı Çocuklarının vatanıydı ve Pál Sokağı Çocukları Arsayı ele geçirmek isteyen kendilerinden yaşça büyük olan çocuk grubu Kızıl Gömleklilerle savaşarak orayı diğer çocuklara kesinlikle vermeyeceklerdi. Vermediler de.
Anlatım son derece akıcıydı.
Ve ben kitap bittiğinde şunu düşünürken buldum kendimi:Küçükken oynadığımız oyunlarda kimi zaman kazanıyorduk kimi zaman üzülüyorduk. Kah sevindik kah üzüldük. Acaba bu durum bizi büyüdüğümüzde yaşayacağımız zorlu sınavlara mı hazırlıyordu?
Kitabın son sayfalarına doğru hüzünlenmemek elde değil. Belki de gözleri doluyor insanın. Kitap bitince hissettiğim şuydu:Neden hüzünlendim bu kadar? Kitabın sonunun beklediğim gibi olmamasına mı yoksa geçip giden o güzel çocukluk yıllarıma mı....
Prof. Dr. Alper Akçam; Köy Enstitüsü mezunu Dursun Akçam öğretmenimin oğlu.. Değerli büyüğüm.. Yaşam sevincine koşan çocukluğun rüyası, imecenin paylaşmanın tadı.. insanlığın, sevmenin, özlemenin tadıydı kiraz.. Kiraz bir tek bireyin değil, ortak bir güzelliğin adı olabilirdi ancak! Yoksunluktan varsıllığa, karanlıktan aydınlığa, kıtlıktan berekete geçişin, bencillikten paylaşmaya bir yolun sonunda varılacak olan bir cennet meyvesi.. Çocukluk umutların tazelendiği bir tat.. Kirazı yaşatacaktı; meneleri, bibileri.. Özlemle, sevinçle koşan çocukları, düşleyip yaşayamadıkları torunları.. Kitaplarını şiirlerini takip etmelisiniz. Çocukluğumu hatırladım
