Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Dedemin Köstekli Saati
Yazarın çocukluk anılarından yola çıkılarak kurgulanmış bir macera romanı Dedemin Köstekli Saati.Okurken hem aile olmanın güzelliği, unutulmuş değerler gün yüzüne çıkıyor, hem de iki kardeşin define arayışlarında yaşadıkları serüvenleri heyecanla takip ediyorsunuz.Kitabın ismi geçmişe özlemi çok güzel ifade ediyor.Hemen hemen hepimizin dedesinin kurmalı bir köstekli saati vardır.Bu romanı okuyunca kaybetttiğim dedemi hatırladım.Dedemin köstekli saati artık çalışmıyor ama anneannem hala onu saklar.
Romanda yazar bizi bir tren yolculuğu ile adeta geçmişe anılarımıza götürüyor.Ben bu romanda çocukluğumu dedemi buldum.
Bir kitaptan bir yazara, bir yazardan bir abiye götüren kitap
Merhaba 1k ailem!
Nereden başlasam, nasıl devam etsem, sonunu nasıl getirsem diye düşünüyorum. Çünkü o kadar şey var ki yazmak istediğim, o kadar yoğun duygularla okudum ki kitabı. Hatta incelemem oluştu kafamda kitaba daha devam ederken. Bir yandan hiç bitmesin istedim, bir yandan da biran önce bitirsem de yazacaklarımı aktarsam incelememe diye
368 syf.
·
Puan vermedi
“Komutan bey, bu devlet vatandaşının kendisinden korkmasını yasak eylesin.”
Köylerdeki ağalık sistemini bu cümleyle eleştirir Heli. Ve sistem eleştirisini şahinden küçük yırtıcı bir kuş türü olan heli avlatmaya benzeterek yapar.
İnce Memed tadında, Yaşar Kemal’in etkisinin görüldüğü bu roman, yazarın ilk romanı. 80 darbesi, ağalık sistemi ve eşkiyalık, çocukların zor şartlar altında okumaya çalışmaları, 80 darbesinde üniversitelerdeki öğrencilerin yaşadıklarını da anlatır yazar.
Romanın ortasına kadar hikayesi beni pek içine almadı. Zamanın bölümler bitmeden bir anda geçmesi, bende arada kafa karışıklığına neden oldu. Zaman geçişlerindeki bağlantısızlık bazen “neden” sorusunu sormama neden oldu. Olayların nereye bağlanacağını merak etmem ilk yarıdan sonra kitabı daha hızlı okumamı sağladı. Eksikliklerine rağmen Celil’in, Senem’in, Antuan’ın neler yaşayacaklarını çok merak ettim. Fakat kitabın sonu bu merakımı pek gideremedi.
Eserin aynı zamanda memleketim olan Hatay’ı anlatması, Hatay’ın kekimelerini, üslubunu kullanması, anlattığı sokaklar, yemekler, kültür beni asıl içine çeken kısım oldu. Antakya’yı anlattığı kısımlarda çocukluğumu hatırladım. O sokaklarda tekrar dolaştım. Ayrıca Hatay’da Alevi, Sünni, Hıristiyan herkesin dostluk ve barış içinde nasıl güzel yaşadığını göstermesi bakımından da kitap beni çok etkiledi. Eksiklerine rağmen severek okuduğum kitaplardan biri oldu. Okuyacaklara şimdiden keyifli okumalar diliyorum. :)
157 syf.
10/10 puan verdi
Bir gün bana “insan nedir?” diye soracak olursanız, emin olarak verebileceğim tek yanıt şudur, “insan unutandır.” Bu cümlemin içini kendinizden, unuttuklarınızdan pay biçerek siz de rahatça doldurabilirsiniz. Sanırım, yaradılış olarak hakkını verdiğimiz önde gelen eylemlerden biri unutmak dediğimiz. En büyük imtihanımız ise hatırlama
Herkese Merhaba.
Pál Sokağı Çocukları güzel bir kitaptı. 1900'lerin hemen başında yazılmış bu kitap beni çocukluğuma götürdü. O yıllarda ne kadar çok oyun oynadık biz:Misket (ki biz gülle derdik), saklambaç, yerden yüksek, 7 kule, topaç çevirme, kovalamaca, (ayrıca küçük ayakkabı kutusunda İpek böceği beslemek) vs...
Ben satırları okudukça çocukluğumu doyasıya yaşamış biri olarak o güzel günleri bir kez daha hatırladım.
Bu kitapta Pál Sokağı Çocuklarının oynamayı çok sevdiği oyun alanı "Arsa" vardı. Arsa, Pál Sokağı Çocuklarının vatanıydı ve Pál Sokağı Çocukları Arsayı ele geçirmek isteyen kendilerinden yaşça büyük olan çocuk grubu Kızıl Gömleklilerle savaşarak orayı diğer çocuklara kesinlikle vermeyeceklerdi. Vermediler de.
Anlatım son derece akıcıydı.
Ve ben kitap bittiğinde şunu düşünürken buldum kendimi:Küçükken oynadığımız oyunlarda kimi zaman kazanıyorduk kimi zaman üzülüyorduk. Kah sevindik kah üzüldük. Acaba bu durum bizi büyüdüğümüzde yaşayacağımız zorlu sınavlara mı hazırlıyordu?
Kitabın son sayfalarına doğru hüzünlenmemek elde değil. Belki de gözleri doluyor insanın. Kitap bitince hissettiğim şuydu:Neden hüzünlendim bu kadar? Kitabın sonunun beklediğim gibi olmamasına mı yoksa geçip giden o güzel çocukluk yıllarıma mı....
Anılarıma döndüm, yer yer çocukluğumu, gençliğimi hatırladım. Yolculukta veya tatilde okumak için ideal bir kitap. Kafa dağıtıyor. Benzer bir çok olay hepimizin başından geçmiştir.
Belki de öğretmenim bu güzel hediyesi ile bana kitap okuma sevgisi aşılamış oldu...
Bu kitap benim için özel bir kitap. İlkokul birinci sınıf öğretmenimin yıl sonunda ilk sayfasına not yazıp, tarih düşerek imzaladığı, hediye ettiği ilk kitaplarımdan biri. Ve bugüne kadar sakladığım en eski kitabım. Şimdiye kadar kaç kere okuduğumu bilmiyorum ama
Geçmişime döndüm bir an. Hep olumsuzlukları hatırladığım bu çağda " ne güzel anılarım olmuş" diyebildim. Kendi hayat mimarımı tasarlarken hep kolaya kaçmışım, alt yapım sağlam yapmaktan ziyade en küçük bir olmusuzlukta yıkılacak noktada... Dağınıklığım, karışıklığa yol açmış, kalbim sıkışmış. İyiyi, güzeli , mutluluğun bu kadar yakınımda olduğunu göremedim , hissedemedim. Neşesi Yeter kitabı ile daha farklı bakıyorum hayata . Galiba görüyorum şimdi . Unuttuğum çocukluğumu hatırladım , özlemişiz birbirimizi
Okuyun ,anlayın ve hissedin.
Okurken kendi kendime kaldığım, yalnızca kitapla ben varmış gibi olduğum harika bir kitaptı.Sezgin Kaymaz ın öyle bir anlatımı var ki; kendini kitapta bir yerlere koymaya çalışma , yalnızca oku ve dinle ,göreceksin okudukça tüm kitap olacaksın diyordu ( fakat bunu hiç söylemeden söyleyebilmesi veya size hiç farkettirmeden yaptırabilmesi inanılmaz) ve öyle de oldu . Ömer ile çocukluğumu hatırladım ve kıymetini anladım. Muzaffer Hoca ile samimiyeti, cesareti, gösterişten uzak iyiliği yaşadım. Hüdai Ağa ile yalnız kalmak pahasına olsa bile akıl ve mantığın nasıl kullanıldığını yaşadım. Menderes Komiser ile güzel insanlarla vakit geçirebilmeyi o güzel insanlarla bir olmayı yaşadım. Çeto ile hayvan dostlarımızı anladım. Tüm bu güzellikleri okuyarak yaşayarak anlarken kötülükleri boğmayı yaşadım. Yaşayanlarla öldüm ölülerle yaşadım.
