Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Bir kitaptan bir yazara, bir yazardan bir abiye götüren kitap
Merhaba 1k ailem!
Nereden başlasam, nasıl devam etsem, sonunu nasıl getirsem diye düşünüyorum. Çünkü o kadar şey var ki yazmak istediğim, o kadar yoğun duygularla okudum ki kitabı. Hatta incelemem oluştu kafamda kitaba daha devam ederken. Bir yandan hiç bitmesin istedim, bir yandan da biran önce bitirsem de yazacaklarımı aktarsam incelememe diye
368 syf.
·
Puan vermedi
“Komutan bey, bu devlet vatandaşının kendisinden korkmasını yasak eylesin.”
Köylerdeki ağalık sistemini bu cümleyle eleştirir Heli. Ve sistem eleştirisini şahinden küçük yırtıcı bir kuş türü olan heli avlatmaya benzeterek yapar.
İnce Memed tadında, Yaşar Kemal’in etkisinin görüldüğü bu roman, yazarın ilk romanı. 80 darbesi, ağalık sistemi ve eşkiyalık, çocukların zor şartlar altında okumaya çalışmaları, 80 darbesinde üniversitelerdeki öğrencilerin yaşadıklarını da anlatır yazar.
Romanın ortasına kadar hikayesi beni pek içine almadı. Zamanın bölümler bitmeden bir anda geçmesi, bende arada kafa karışıklığına neden oldu. Zaman geçişlerindeki bağlantısızlık bazen “neden” sorusunu sormama neden oldu. Olayların nereye bağlanacağını merak etmem ilk yarıdan sonra kitabı daha hızlı okumamı sağladı. Eksikliklerine rağmen Celil’in, Senem’in, Antuan’ın neler yaşayacaklarını çok merak ettim. Fakat kitabın sonu bu merakımı pek gideremedi.
Eserin aynı zamanda memleketim olan Hatay’ı anlatması, Hatay’ın kekimelerini, üslubunu kullanması, anlattığı sokaklar, yemekler, kültür beni asıl içine çeken kısım oldu. Antakya’yı anlattığı kısımlarda çocukluğumu hatırladım. O sokaklarda tekrar dolaştım. Ayrıca Hatay’da Alevi, Sünni, Hıristiyan herkesin dostluk ve barış içinde nasıl güzel yaşadığını göstermesi bakımından da kitap beni çok etkiledi. Eksiklerine rağmen severek okuduğum kitaplardan biri oldu. Okuyacaklara şimdiden keyifli okumalar diliyorum. :)
Omuzlarımda Dünya
Kitabı okumaya başladığımdan beri kendi hayatımla karşılaştırmalar yaptım sürekli. Üniversite yıllarım dışında toplam 27 yılımı Horasan'da geciren biri olarak Horasan ilk defa bende anı olarak kaldı. Anlattığı her yerden ayrı ayrı geçtim. O sokakları bir daha yürüdüm. Bazen ağlayarak geçtiğim o sokakları bir daha Nurullah Genç'le geçtim. Çocukken ortaokula halasının yanına okumaya giderken ailesinin hasretine dayanamayıp Aras nehrinin kenarına gidip sessiz sessiz ağlayışlarında kendimi gördüm yine.Benim ağlayışımın sebebi belki hasret değildi ama bu kocaman dünyaya sığamayışımdı beni sürekli terkeden insanların hayatıma uğrayıp çıkmasıydı.Tren istasyonunun oralarda çocukluğumu gecirdigim yerde boya sandığıyla dayak yediğini kalbimdeki acıyla izledim. Anlattığı sohbet meclislerinde dedemin zamanındaki okunan gazelleri hatırladım. Bu kitap aynı zamanda bana Allah'a sığınan bir kulun hiç bir zaman yarı yolda kalmadığını ayrıca öğretiyor. Bir Nurullah Genç'te ne kadar olduğuma ne kadar olmadığıma karar verdim bu kitapta. Ve Erzurum garında gecelerce bekleyen ve yaşadığı sıkıntılara aldırış etmeden tek sığınağı Allah olan bu güzel insanın "Siyah Gözlerine Beni de Götür " şiirine aşık oldum.
Geçmişime döndüm bir an. Hep olumsuzlukları hatırladığım bu çağda " ne güzel anılarım olmuş" diyebildim. Kendi hayat mimarımı tasarlarken hep kolaya kaçmışım, alt yapım sağlam yapmaktan ziyade en küçük bir olmusuzlukta yıkılacak noktada... Dağınıklığım, karışıklığa yol açmış, kalbim sıkışmış. İyiyi, güzeli , mutluluğun bu kadar yakınımda olduğunu göremedim , hissedemedim. Neşesi Yeter kitabı ile daha farklı bakıyorum hayata . Galiba görüyorum şimdi . Unuttuğum çocukluğumu hatırladım , özlemişiz birbirimizi
Okuyun ,anlayın ve hissedin.
Herkese Merhaba.
Pál Sokağı Çocukları güzel bir kitaptı. 1900'lerin hemen başında yazılmış bu kitap beni çocukluğuma götürdü. O yıllarda ne kadar çok oyun oynadık biz:Misket (ki biz gülle derdik), saklambaç, yerden yüksek, 7 kule, topaç çevirme, kovalamaca, (ayrıca küçük ayakkabı kutusunda İpek böceği beslemek) vs...
Ben satırları okudukça çocukluğumu doyasıya yaşamış biri olarak o güzel günleri bir kez daha hatırladım.
Bu kitapta Pál Sokağı Çocuklarının oynamayı çok sevdiği oyun alanı "Arsa" vardı. Arsa, Pál Sokağı Çocuklarının vatanıydı ve Pál Sokağı Çocukları Arsayı ele geçirmek isteyen kendilerinden yaşça büyük olan çocuk grubu Kızıl Gömleklilerle savaşarak orayı diğer çocuklara kesinlikle vermeyeceklerdi. Vermediler de.
Anlatım son derece akıcıydı.
Ve ben kitap bittiğinde şunu düşünürken buldum kendimi:Küçükken oynadığımız oyunlarda kimi zaman kazanıyorduk kimi zaman üzülüyorduk. Kah sevindik kah üzüldük. Acaba bu durum bizi büyüdüğümüzde yaşayacağımız zorlu sınavlara mı hazırlıyordu?
Kitabın son sayfalarına doğru hüzünlenmemek elde değil. Belki de gözleri doluyor insanın. Kitap bitince hissettiğim şuydu:Neden hüzünlendim bu kadar? Kitabın sonunun beklediğim gibi olmamasına mı yoksa geçip giden o güzel çocukluk yıllarıma mı....
Çocukluğumu okudum sanki. TV'nin üzerine konan beyaz dantel, muşamba mutfak masası örtüsü, kapısının önünde taburesine oturmuş müşterisi geldiğinde sigarasını atıp içeri giren bakkal, yolda düşünceli yürüyen genç adam, parkalarını üzerlerine almış yumrukları havada 80ler gençleri, şaşkın bakışlarla büyüklerini izleyen çocuklar, sevgililerin
Anılarıma döndüm, yer yer çocukluğumu, gençliğimi hatırladım. Yolculukta veya tatilde okumak için ideal bir kitap. Kafa dağıtıyor. Benzer bir çok olay hepimizin başından geçmiştir.
Bu kitabı okurken nasıl hissettim biliyor musunuz? Sanki bu çocuklar bizim mahallenin çocuklarıymış da ben de onları çekirdek çitleyerek balkonumdan seyrediyormuşum gibi... Yani o kadar sıcak ve bizdendi. Bol bol çocukluğumu hatırladım, çok özlediğimi fark ettim. Selçuk da Serkan da Mete de sanki çocukluk arkadaşım gibiydi. Gözümden yaş geldiği yerler oldu okurken cidden komikti. Zaten Düğün Dernek, Kardeş Payı vs. izlediyseniz Selçuk Aydemir'in mizahını az çok bilirsiniz.
Tek eleştirebileceğim yer bazı uzatılan konular vardı onun dışında çok iyi vakit geçirebileceğiniz bir kitap, tavsiye ederim herkese
Fatma Barbarosoğlu'nu bir çok hikâye kitabını çok çok uzun zaman önce okumuştum. 20 seneye yakın olmuştur. Severek okumuştum.
Bu kitabı için şunları söyleyebilirim: gerçekten iyi edebiyat, iyi bir yazar olmak için malzeme çok olsa bile o çıtanın altında kalarak da devam eden yazarlar var. Mustafa Kutlu'nun bu isimlerden birisi olduğunu
