Çocukluğumuz bizi her şeyden korkmaya programladıysa, o halde bu programlamayı, gerekirse yıllarca süren bir çalışmayla değiştirebileceğimiz bir içsel işe, yani terapiye başlamalıyız.
“Çocukluğumuz üzerine kâbus gibi çöken eski kuşaklar, bilinçli yıllarımızı da elimizden almayı başaramayacak. Biz mutlu isek, mutlu olmayı istediğimiz ve bunun için çaba harcadığımız için mutluyuz.”
YKYKitabı okudu
Bizim çocukluğumuz 'demir ağlarla ördük anayurdu dört baştan' efsanesi içinde geçmiştir.
Sayfa 205Kitabı okuyor
“Çocukluğumuz üzerine kâbus gibi çöreklenenler, bilinçli yıllarımızı elimizden alamayacaklar, kendi çaresizlikleri sıkıntıları, bize kendi mutluluklarımızı çok görerek, tepemize atamayacaklar.”
YKYKitabı okudu
Burkart "Çocukluğumuz hakkında bir şeyler öğrenmek isteyen biri, ruhumuz hakkında bir şeyler öğrenmek istiyor demektir,'' demişti.
Sayfa 53 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
"Bu kadar insan sana ne yaptı?
Bu kadar insanla alıp veremediğin ne?"
"Sevmediler."
"Ne?"
"Bir çocuğu sevmediler.
Çocukluğumuz tohumumuzdur.
Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetiştiriz.Bu cümle, benim hayatımın özeti."
Gelişip dururken müstakil çocukluğumuz derme çatma yetişkinliğimizin ortasında! – ölümün kucağına sürükleniyoruz emekleyen düşüncelerle. Hatta en çok ölümden korkarken bile yaşamak diyoruz bu sürüklenmeye…
Çocukluğumuz, bizim diğer yarımız…
Sayfa 74 - Truva YayınlarıKitabı okudu
Tüm sevdiklerimizin bizi terk ettiğini görüp ansızın çevremizde evrenin yalnızlığını ve ölümcül soğukluğunu hissederiz, çocukluğumuz çürüyüp dökülür, çöker, yıkılır yavaş yavaş. Pek çok kişi bu sivri kayaya bindirir ve kurtaramaz kendini, bir daha geri gelmeyecek geçmişe, yitirilmiş cennetin düşüne, tüm düşlerin en haini ve acımasızına sarılıp kalarak acılar içinde kıvranır.
Sayfa 66 - Can yayınlarıKitabı okuyor
