1
Ölüm rengine bürünmüş
Bir ahmet erhan portresi gibi
Dolaştım kendi kıyılarımda
Yalnızlığı çileden çıkaracak kadar yalnızdım
Elimi düğümlediğim ayağımla
Bir çağdaş ve müslim olarak
Kendime sığındım
Sayfa 51 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
YARASA’NIN 21 ŞİİRİ
ölüm rengine bürünmüş
bir ahmet erhan portresi gibi
dolaştım kendi kıyılarımda
yalnızlığı çileden çıkaracak kadar yalnızdım
elimi düğümlediğim ayağımla
bir çağdaş ve müslim olarak
YARASA’NIN 21 ŞİİRİ
Ölüm rengine bürünmüş
Bir Ahmet Erhan portresi gibi
Dolaştım kendi kıyılarımda,
Yalnızlığı çileden çıkaracak kadar yalnızdım
Elimi düğümlediğim ayağımla
Bir çağdaş ve müslim olarak
"Çoğul bir yalnızlık içinde
Ben biraz eksiğim
Sen gel ve bitsin
Geçtiğimiz bu yollar
Başka adımlarla incinmesin"
Sayfa 64 - Pikarest YayıneviKitabı okudu
Gözlerinde erguvan sevinçleri
Sesinde yeni doğan bir zaman
Sınır dışı edilmiş çoğul yalnızlık kimliğiyle
Sesini sesine verdi
Demirin ateşle dövüldüğü
İnsanın sorgusuz sürüldüğü
Ve defterlerin illegalce dürüldüğü
Bu çağı bile seninle sevdi
Sayfa 12 - KDY
Dantel tepsi örtülerinden mutluluk üretiyor kadınlar,
Sanki bir evi ev yapan tek şey buymuş gibi,
dantel tepsi örtüleri olduğu sürece seviyorlar evlerini....
benim evim kalbimdir !
Ben kalbimi severim.
katlanmak oldukça güç oluyor ,
herkes üzerinde bir kaç kimlik taşıyor sanki,
offff insanlar öyle çoğul oluyor ki bazen,
yalnızlık en sevilesi
Bazı insanların mahpusluğu bazılarının özgürlüğü oldu.
"Hepimiz yalnız ölürüz’‘ ve ‘‘insan yalnız ölür’‘ paradoksu önemli ve kaydadeğer bir paradokstur :
Tekil bir yalnızlık çoğul ‘‘biz’‘e ya da bir tür adı olan ‘‘insan’‘a yüklenebilecek en yüce öz olarak sunulurken müşterek gerçek, müşterek dilde insani bağın kayboluşunun kanıtı olur.
