- Hiç sevdin mi? diye sordum.
- Ne budalaca bir şey sordun. Benden ne beklersin?
- Anlamadım.
- Ben sever miyim, sevemez miyim?
- Kısa ve bol seversin.
- Çok uzun ve çok bol da sevebilirim. Fakat... Söyleyim mi? Bu benim sırrımdır. Ah, ne melunsun sen! Beni söyletmek için her şeyi yaptın.
-Suskun.
+Efendim canım.
-Vay, canım ha?
+Evet. Nolmuş ki? Ben kendimi seviyorum.
-He..Tamam. O değil de..
+Söyle.
-Napıyorsun?
+Napıyoruuum?? Bekliyorum.
-Kimi?
+Öğrenemedin. Galiba hiç öğrenmiyeceksin.
-Neyi?
+Kimi değil, neyi.
-Neyse ne işte. Neyi bekliyorsun?
+Çözülmemiş sorunlarımın ne zaman çözülmeye layık görüleceği anı.
-Hmmm:))
+Ne? Ne gülüyosun?
-Çok beklersin.
+Diyosun?
-Evet. Diyorum.
+E, bekleyelim o zaman. Nasıl olsa, taşı çatlatacak sabrımız var...
Kitabsever
Yağmur
YAĞMUR
Bazen toprağın beklediği gibi
Bitki börtü böceğin beklediği gibi
Beklersin yağmuru.
Acaba Yağmur yağar mı .
Toprak yağmura hasret
Bitkiler hasret.
Hiçbir baba, verdiği sözleri tam tutmaz. Mesela,” Ne olursa olsun ben seni hep seveceğim …” der, ama bir gün ansızın o çok sevdiğini bırakır gider. Her gün onsuz uyanmak zorunda kalırsın artık hayata. Güneş tam doğmaz ve hiçbir ay ışığı o geceyi aydınlatamaz. Biraz yarım, biraz da yaralısından artık. Yaptıklarını ve yapmak istediklerini bir değil iki kere düşünürsün. Başta “ Babalar ölmez, sadece uzaktan evlatlarını izler…” yalanına inanırsın. Ama “Şimdi beni uzaktan mı izleyeceksin ?
Ya seni görmek istersem ?
Gözlerimi her kapattığımda yanıma gelir misin ?
Başımı okşamanı istesem, sana yetişmem için başımı bulutlara değdirmemi mi beklersin ? gibi sorular sorduğunda, tek çıt bile çıkmaz… Sonra “ Babalar ölmez, sadece evlatlarını uzaktan izler…” tesellisinin koskoca bir yalan olduğunu fark edersin. Yine de bu yalana inanmaktan vazgeçemezsin. Çünkü baba ölürse, çoçukluk da ölür, çok iyi bilirsin.
Sayfa 77Kitabı okudu
Sevgi
Bir vazgeçiş öyküsü benimkisi
Ayrılık filmi...
İnsandan ayrılma olsa
Kilişe olandan değil.
Kalpten ayrılmayı öğreten, hisseden bir film benimkisi...
Öyle ki izlenmez bir film
Öyle ki okunmaz bir öykü.
Hissedersin belki,
