Zihnim simânı arar durur bugünlerde
Öylesine bulanık ki bendeki yüzün
Aynaya gitti elim,
Bende seni bulma ümidiyle
Hiç de alışık olmadığım bir hâl bu
Şöyle bir dokundum yüzüme
Önceleri böyle derin bakmamıştım
Meğer ne çok ben varmış yüzümde
Ben seni ararken kendimi buldum
Tuhaf ki bir de ak düşmüş saçlarıma
Hoş, çok da yaşlı sayılmam ama
Erken
"
Ne vedaya gerek var, ne de mektuba hacet
Git de Allah aşkına bir selama muhtaç et
Güllere de aşk olsun gene sen kokacaksan
Fallara da aşk olsun gene sen çıkacaksan
Git, iş işten geçmeden git
Çok geç olmadan vakit
Günahıma girmeden
Katilim olmadan git
"
Madem ki benli hayat sana kafes kadar dar
Uzaklaş ellerimden uçabildiğin kadar
Hadi git benden sana dilediğince izin
Öyle bir uzaklaş ki karda kalmasın izin
Git, iş işten geçmeden git
Çok geç olmadan vakit
Günahıma girmeden
Katilim olmadan git
Sayfa 35Kitabı okuyor
26.03.2024
İzlediğim bir dizide şöyle diyordu: "İnsan birini gerçekten seviyorsa ona pamuk ipliğiyle bağlanmalı. Kalan ömrünü de bu incecik bağın kopmaması için adamalı."
Korkuyoruz. Sevmekten, sevilmekten, bağlanmaktan, yaşamaktan ve bazen de yaşayamamaktan...
Korkmalıyız da. Çünkü hayat şakaya vurulamayacak ya da dalgaya alınamayacak kadar kısa.
Küçüklüğüne dair hatırladığı anıları günden güne değiştikçe anlıyor insan zamanın bir su gibi akıp geçtiğini.
Hafızamız ihanet ediyor ve unutturuyor aramızdan ayrılan o çok sevdiğimiz yüzleri.
Halbuki geçmiş sanki dün yaşanmış gibi. O kadar yakın ama bir o kadar uzak.
İstesek de son duraktan sonra kapatamıyoruz sevdiğimiz insanlarla aramızda olan mesafeyi.
İşte bu yüzden sevmeli, sevilmeli, bağlanmalı, yaşamalı. İliklerine kadar hissetmeli insan. Çok geç olmadan...
Kübra F. Demir
Kayıp ilanını gördüğüm zaman artik çok geç olduğunu anladım. O şiş yüzü ismi olmadan da tanırdım, o kısık gözleri ve o tuhaf gülümsemeyi; hiçbir şeyin yolunda gitmediği apaçıkken, "Her şey yolunda" demeye çalışan o yorgun yüzü,bana düşmanca değilse de umutsuz gözlerle bakan, ulaşılmaz bir yere çekilmiş o yüzü; "Hiçbir şey yapamayacaksın"diyen bakışı. Gerçekten de hiçbir şey yapamadığımı o gün anladım.
Sayfa 9Kitabı okudu
Ey kör anla bu yer bu gök boş
Bırak onu bunu gönlünü hoş tut hoş
Şu durmadan dağılan alemde
Hepsi, hepsi bir nefestir, gerisi boştur boş
Dünya ne verdi ki baksana, hep acı, hep dert
Ama ne acı kalacak ne de dert perde kapanınca
Zevk almayı öğrenmek gerek çok geç olmadan
Kaldır kadehini sen de şairin satırlarına
Şu üç günlük dünyada
-maNga!
Pinhani - Sen Olmayınca
m.youtube.com/watch?v=jiyTjN_...
Beni buradan kurtar gidelim
Yolumu kaybettim güzelim
Sen olmayınca
Sen olmayınca
♪
Kara gölgeler düşmüş yüzüme
Ama burada zamanın noktasında işte insanlık biziz. Beğensek de beğenmesek de! Bunun kıymetini bilelim, çok geç olmadan!
Sayfa 111 - Kabalcı YayıncılıkKitabı okudu
Veda
Bazı Vedalar acıtır. Öfkeyle nefret arasında kaldığınız ve bunu inkâr edemediğiniz belki de tam olarak veda olmadığı için acıtır.
Yani tam anlamıyla vedalaşmadığınız için acıtır.
veda nedir ? Bir parçamı bir daha geri dönmek üzere bırakıyorum.
sizce tam tersi olma şansı var mıdır?
Demek istediğim ruhunuza denk olmayan -vedaları bile tam anlamıyla bir vuku bulmayan- insan vedalardan kaçar . Arkasına bakmak istemez aslında. İstisnaslar olsa da zannımca bu pek mümkün görülmemekle beraber aslında tüm kalıpların dışında sadece bir veda bile olabilir.
Derin anlam çıkarmaya gerek yoktur belki de .
İşte bunun gibi basmakalıp fikirlere sığdırdığımız ve bir tür bahane hırkası giydirdiğimiz veda , asıl vedadır.
Sözün özü Gülden hanım' ın da söylediği gibi
"Sen artık gitmelisin
Vakit çok geç olmadan."
❝Çok geç olmadan konuşun ve söylenecek başka bir şey kalmayıncaya kadar konuşmaya devam etmeyi umun.❞
Paul Auster , Winter Journal