ey güzel insan, sen de onun gibi bir tutkunun esiriysen, onun acıları sana avuntu olsun, eğer yazgından veya kendi hatandan dolayı bir arkadaş bulamıyorsan, bu küçük kitap dostun olsun.
diyor sevgili goethe…ne diyebilirim ki tek dostum oldu sonunu tahmin etmeme rağmen kitabı bitirmemek için baya uğraştım ama geldik yine sona..
çok güzel çok farklı bir insansın werther keşke seni biraz olsun anlayan birileri olsaydı… lotte (sevdiği,tutkunu olduğu kadın) o silahı kendi elleriyle tozunu alıp yollamasaydı sana aslında biliyordu, hissediyordu yollarken bile farkındaydı ama yaptı işte kendi elleriyle ve sen onun ellerine değdi diye binlerce kez öptüğün silah ile kendi hayatına son verdin sırf -onun elleri değdi-diye bu nasıl bir bağlanmak nasıl bir tutkuyla sevmek…
40 dereceyle yandı gözlerim.
çok fazla spoiler vermeden ve uzatmadan bağlayacak olursam. oldukça hassas bir kalbe sahip olan werther için çok ağır geldi bu hayatın yükünü taşımak, dayanamadı denedi evet ama ah ne diyebilirim..
sevgili werther’in bir sözüyle incelememi burada bitirmek istiyorum.. ‘üzerinde yaşamak için insanın sadece biraz toprak parçasına, altında huzurlu yatmak için de bundan daha azına ihtiyacı var.’
adieu dostum!
