HER ŞEY KADER AMMA
Ayrılık dağ gibi durur karşımda
Her şey kader amma yürek göynüyor
Sancılar içimde hüzün dışımda
Her şey kader amma canım yanıyor
Zemheride benim ateştir içim
Uyku haram gözüme.. Tam düzeliyor her şey. Tam içimdeki yara kabuk bağlamaya başlıyor, deşiliyor. Kendi kendine öylece.. kanıyor işte..
Canım yanıyor.. cayır cayır yanıyor.. Yansın.. Yanan ben olayım. Olsun.. olsun..
Avuntu.. yok!..
Çok direndim.. Çok telkinlerde bulundum kendi kendime.. hayat şu an.. öylesine
Neyse.. Her neyse..
HER ŞEY KADER AMMA
Ayrılık dağ gibi durur karşımda
Her şey kader amma yürek göynüyor
Sancılar içimde hüzün dışımda
Her şey kader amma canım yanıyor
Zemheride benim ateştir içim
Yarasız bir hayat mı?
Yok öyle bir şey canım.
İlla ki yaralanıyorsun.
Da...
Yaralara takılıp yolculuğunu unutursan işte sorun orada.
Aslolan yolculuk çünkü.
Bir de insanım diyorsan, başkalarının yarasına da kayıtsız kalmayacaksın kardeşim. "En çok benimki acıyor" demeyeceksin. Kimin canı nasıl yanıyor, onun tenini giyinmeden bilemezsin.
O yüzden , hayatta bir kez olsun başka birinin yarasını sar. Sar ki, günün birinde senin yarana da şefkatli bir el uzanabilsin.
Hem...
Zaman denen bir mucize merhem var ki, her, ama her yaraya deva oluyor.
Yeter ki sen yarana değil, yolculuğuna odaklan.
Anlıyorsun değil mi?
Herkes senin gibi.
Herkes senden.
Hayal Ağacım / sayfa 227
Bige Güven Kızılay
Demem o ki, ben şimdi sana kalk gel demem. Beklerim hep ama gel demem. Diyemem. Çünkü öyle öğrendim. Canım çok yanıyor şu an. Şimdi gelsen, sarılsam sana, yapıştırsam başımı göğsüne ağlamaktan ortalığı ayağa kaldırırım. Ama gel demem.