"Yaşama dön, hayata bağlan, insanların arasına karış diyorlar bana!.. Demesi kolay ama kırık bir dal nasıl meyve taşısın? Rüzgârların kopardığı, tozların içine karışmış bir yaprak nasıl yeniden yeşersin? Bu gencecik yaşta bunca keder niye? Ben nereden bileyim? Belki de böyle yaşamaktır benim kaderimde yazan, yükü sırtlanmadan yorulmak, koşmadan nefes nefese kalmak..."
Sayfa 15 - SELKitabı okuyor
"Bazen, kaçamayız, bazen yakalanırız. Bazen de kaçmak istemeyiz artık. Ama kendimiz kaçmaktan vazgeçtiğimiz için buna 'yakalanmak' denmez artık. Sen istedin. İyi de yaptın. O halde kararının arkasında dur. Korkma, hiçbir şey olmayacak. Ne olursa olsun, korkulacak bir şey olmadığını göreceksin çünkü." "Demesi kolay," dedim. "Evet," dedi, "zaten kolay demiyorum, 'korkma' diyorum," dedi. "Korkma." Korkma, ne kadar güzel bir kelime. Olağanüstü güzel bir kelime. Mehmet Akif Bey nasıl hissetti de milli marşımızı "korkma” diye başlattı acaba. Bunu araştıracağım. Bunu bilmek çok önemli olabilir. Korkma.
Sayfa 83
"Hiç kolay değil," dedi Frodo ve uzun uzun, içinden gelerek güldü. Öyle bir ses, Sauron Orta Dünya'ya geldiğinden beri bu yerlerde hiç duyulmamıştı. Sam'e aniden sanki bütün kayalar dinliyorlarmış, uzun kayalar da üzerlerine eğilmiş gibi geldi. Fakat Frodo onlara kulak asmadı; yine güldü. "Hey gidi Sam," dedi, "seni duymak, sanki öykü yazılmış gibi mutlu etti beni. Ama en önemli karakterlerden birini unuttun: Aslan yürekli Samwise. 'Ben daha çok Sam'i dinlemek istiyorum baba.
Neden onun konuşmalarını daha çok katmamışlar baba? Ben en çok onu seviyorum, beni o güldürüyor. Üstelik Sam olmasaymış Frodo pek uzağa gidemezmiş, değil mi baba?'"
"Aşkolsun Bay Frodo," dedi Sam, "alay etme. Ben ciddiydim." "Ben de ciddiydim," dedi Frodo "ve hala ciddiyim. Hızımızı alamadık. Sen ve ben, Sam, hala öykünün en kötü yerlerine sıkışıp kalmış durumdayız ve bu noktada birinin şöyle demesi de çok büyük bir ihtimal. Kapat şu kitabı artık baba; daha fazla okumamı za gerek yok.'"
"Belki de," dedi Sam, "fakat bunu söyleyecek olan ben olmazdım. Büyük öykülerin bir parçası haline gelmiş, olup bitmiş şeyler başkadır. Belli mi olur, belki Gollum bile öyküye yakışır, yanımızda olduğundan daha iyi gider en azından. Üstelik o da bir zamanlar öyküleri seviyormuş, anlattığına göre.
Okuyucu Yorumu
