. . Sözcükler , Jean Paul Sartre . .
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
İnsanoğlu sürekli değişmektedir:
Saçları, eti, kemiği, kanı, bütün bedeni, bir yandan yenileşir, bir yandan ölür. Yalnız beden değil, can da değişir. Tabiat, huy, inanışlar, arzular, zevkler, dertler, kaygılar, bunların hiçbiri kimsede aynı kalmaz, biri ölürken, bir yenisi doğar. İşin en tuhafı, bilgilerimiz bile bir yandan doğar, bir yandan ölür, bilgi bakımından da hiç aynı kalmayıp. hep değişir bildiklerimiz.
Sayfa 94 - Okuyan Us 5.baskı Çeviren: Yudit Namer
Bazı ezgileri dinlerken
Gidersiniz.. o an'a,
Bazı insanlar hayatınızda derin anlam bırakır, derin yaralar gibi.
Anlamlı kılarlar, gücünü görünce onların örnek aldığınız şeydir bu kendinize..
Yaşanılan kadar yaşanılmayandır da hayat.
Bazen yolunda, çoğu zaman savruk, boşlukta..
Nedenlerini sorgulayıp durduğumuz zamanların bolluğudur yaşadığımız şeylerin toplamı, üst üste belki de hep...
Sanki yüce Yaradan aynı verdiğin tepkiden ötürü "Sen beni anlamadın galiba! " yı dedirtir
O yüzden üst üste birikir dertler, yumak haline gelir, çoğu zaman kördüğüm:)
Burda işte sabrın sınırında mı yoksa sonunda mısın?
Benim hep delirmeğim gelir.
Bu sınırda bu eşikte sabır lazım,
neden yine sabretmedin sanki derim, o kadar 'he' dedin de ne oldu orda sanki..
Bunu anlarsan insan mı, insan üstü bir şey mi oluyorsun, bilmiyorum:)
Böyle anlarda... youtu.be/I47LxsMFwdo?si=... 🎼🥀
"Insan, insan olduğu sürece sıkıntılar, dertler hep aynı."
Sayfa 156 - İletişim YayıneviKitabı okudu
Müslüm Gürses 03.03.2013
Kanserli Şehirlerin Son Azizi: Müslüm Gürses
Hepimiz sığınma talep ediyoruz Müslüm Baba!
Çocuğuna harçlık veremeyen hüzünlü babalar, sevdiği kıza açılamayan mahalle delikanlıları, ustasından yediği tokadı umursamasa bile hayatın yüzüne çarptığı tokattan çok canı yanmış tamirci çırakları, yüksek tavanlı, karanlık izbe mekânların ezeli
Ölümlü varlık elinden geldiği kadar sonsuz, ölümsüz olmaya çalışıyor. Bunun için de yapabileceği bir tek şey var: Doğurmak, eskiyen bir varlığın yerine durmadan bir yenisini koymak. Bir canlı yaşıyor, çocukluğundan ihtiyarlığına kadar hep kendi olarak kalıyor deriz, oysaki hep aynı adı taşısa da hiçbir zaman aynı varlık değildir, durmadan saçları, eti, kemiği, kanı, bütün bedeni, bir yandan yenileşir, bir yandan ölür.Yalnız beden değil, can da değişir. Tabiat, huy, inançlar, arzular, zevkler, dertler, kaygılar, bunların hiçbiri kimsede aynı kalmaz, biri ölürken, bir yenisi doğar. İşin en tuhafı, bilgilerimiz bile bir yandan doğar, bir yandan ölür, bilgi bakımından da hiç aynı kalmayıp, hep değişir bildiklerimiz. Bilgi yitirildiği içindir ki öğrenme diye bir şey vardır. "Unutma" bir bilginin silinmesidir. Öğrenme, gidenin yerine bir yenisini belletmekle bilgiyi yaşatır, böylece de bilgi hiç değişmemiş gibi görünür. Bütün ölümlü varlıklar bedeniyle ve her şeyiyle ölümsüzlüğe bu yoldan erişir. Bunun bir başka yolu da yoktur. Böyle olunca, artık neden bütün canlılar yavruları üstüne bu kadar düşüyor diye şaşma. Bütün o emekler, sevgiler hep ölümsüzlük uğrunadır.
