Büyük bir şey değildir yaşamak: Uşaklar da, hayvanlar da yaşıyor, ama dürüstçe, akıllıca ve sağlam yürekle ölmek büyük bir şeydir. Düşün nedir kaç zamandır yaptığın, hep aynı şey: Yemek, içmek, uyumak; içmek, uyumak ve yemek. Hep bu çember içinde dönüp durmak- tayız gerçekten. Yalnız başa gelen dertler, dayanılmaz acılar değil, yaşamaya doymak da ölümü istetir insana.
Yalnız beden değil, can da değişir. Tabiat, huy, inanışlar, arzular, zevkler, dertler, kaygılar, bunların hiçbiri kimsede aynı kalmaz, biri ölürken, bir yenisi doğar. İşin en tuhafı, bilgilerimiz bile bir yandan doğar, bir yandan ölür, bilgi bakımından da hiç aynı kalmayıp, hep değişir bildiklerimiz. Bilgi yitirildiği içindir ki öğrenme diye bir şey vardır. “Unutma” bir bilginin silinmesidir. Öğrenme, gidenin yerine bir yenisini belletmekle bilgiyi yaşatır, böylece de bilgi hiç değişmemiş gibi görünür. Bütün ölümlü varlıklar, bedeniyle ve her şeyiyle ölümsüzlüğe bu yoldan erişir. Bunun bir başka yolu da yoktur. Böyle olunca, artık neden bütün canlılar yavruları üstüne bu kadar düşüyor diye şaşma. Bütün o emekler, sevgiler hep ölümsüzlük uğrunadır.
Hep bir benmerkezcilik..
“Herhalde fark etmişsindir, sana mutlu olup olmadığını sormamın sebebi sende kendimden bir şeyler bulmamdı. Benzerlikler insanlara çekici gelir. Belki sen bende aynı şeyi görmedin ama olsun. Belki zihnin yorgun düşmüştür, kendini var olmayan ve var olmadığını bizzat bildiğin, dertlere kaptırmışsındır, bu dertler bütün enerjini tüketiyordur.”
UNUTAMIYORUM!!!
Peki unutmak için ne yapıyorsun kardeşim?
Her gün melankolik şarkılar dinliyor, eski fotoğraflardan çıkmıyor ve farklı haramlarla zihnindeki düşünceleri bastırmaya mı çalışıyorsun? Haram bir ilişkinin, neticesinde getirdiği acı kaçınılmaz... Ama unutma bu acı kendini heder et diye değil, kendine gel diye verildi.
Bir şekilde o yanlış adımı attın duygularına yenik düştün belki.. Şuanda bu acıyı çekiyorsun bu durumdan karlı çıkmanın yolu kalbine istediğini vermekten geçiyor. İstediğini vermekten kastım tekrardan haram bir ilişkiye adım atmak değil tabi ki... Çünkü kalbinin istediği ona acı çektirecek faniler, kusurlu sevgiler değil..
Yapman gereken ilk şey Allah'a karşı samimi bir şekilde tövbe etmek, o ilişki sana acı çektirdiği ya da terk edildiği için değil, zaten başından beri yanlış olduğu için bu yoldan vazgeçmek.
Ardından hayatında ki boş ve malayani vakitleri hayırlı meşguliyetlerle doldurmak. Çünkü mesele günaha girmemek değil, günaha giden yolları tıkamak. Sen boş kaldıkça ya da eski anıları hatırlatacak şeyler ile meşgul olduğunda şeytan zihnine hep aynı düşünceleri getirmeye devam edecek, olduğun yerde kalacaksın, unutamayacaksın.
Ama bu hal çıkmaz değil, kurtuluş var.
"Lezzet-i hizmet-i imaniye her kederi unutturur."
Yani bir derdin var ve çıkmazda mısın? Allah'ı tanımaya ve Onun yolunda iyilikler yapmaya odaklan kardeşim. Göreceksin ki hayatındaki tüm dertler zamanla ehemmiyetini yitirecek. Sonuçta senin hislerin de kalbin de Allah'ın elinde. Bugün dünyanın en en dertli insanı da tövbe edip Allah'a yakınlaşsa, emin ol onun dahi kurtulamayacağı dert yok.
//Alıntı//
Dün geceyi kalbimiz mahzun, içimiz öfke, gözlerimiz gözyaşı dolu geçirdik Müslümanlar olarak...
Aslında her asırda Müslümanların yaşadığı durumun aynısını yaşadık...
Kâfirlere karşı savaşan hak tayfa yeryüzünde hep vardı.
Batıla karşı dimdik savaşan, o hak tayfaya ulaşamayan, imkânları olmayan bizim gibi çaresiz Müslümanlar da hep oldu. Biz ilk
Denemeler
Montaigne almış kalemini, kağıdını; kendine dair, kendi içine bir yolculuğa çıkmış. Lakin bu yolculuk kendisiyle sınırlı kalmamış. Hem o gün yaşayan insanların hem de gelecekteki insanların kendilerine dair bir yolculuk ve farkındalık yaşamasına vesile olmuş. Okumadan önce hep merak ederdim fakat bir türlü alıp okumazdım Denemeler'i. Geçenlerde daha fazla bekletmek istememiş ve başlamıştım. Beklettiğim her saniye adına pişmanlık duydum okurken. Her sayfadaki her cümlenin altını çizmek isteğimi bastırmak epey zordu.
Aradan yüzyıllar geçmesine rağmen, insan aslında hep aynı dedirtiyor Montaigne. Teknoloji gelişebilir, kültürler, dinler, milletler değişebilir ama insan denen varlık hep benzer düşünceler etrafında toplanmış fikrine kapıldım okuduğum her sayfada. Öyle ki okurken, hiç de ilk kez alıp okumuş gibi hissetmiyor insan, her sayfada bir aşinalık var.
Bir sayfada: "Kendimizi erkenden bilmeye başlamazsak, nasıl baş ederiz bunca dertler, bunca kötülüklerle?" [s. 75] demiş. Kendinizi erkenden bilmeye başlamak, kendinizle daha iyi tanışmak için Denemeler'i okuyup, iç yolculuğunuz için bir rehber edinebilirsiniz.
°°
Montaigne
Denemeler
"Yalnız beden değil, ruh da değişir. Tabiat, huy, inanışlar, arzular, zevkler, dertler, kaygılar; bunların hiçbiri aynı kalmaz; biri ölürken bir yenisi doğar. Işin tuhafı bilgilerimiz bile bir yandan doğar, bir yandan ölür, hiçbir zaman aynı kalmaz, bildiklerimiz hep değişir.
_Hissedebileceğiniz en güzel şey, hayatın esrarlı tarafıdır. Sanatın ve bilimin beşiğinde, bu ana duygu vardır. Onu bilmeyen, dünya karşısında şaşkınlık ve hayranlık duymayan kimse, ölü gibidir.
_Delilik şüphesiz aptallıktan daha iyidir, delilik var olmuş bir zekânın yok oluşudur. Aptallık ise var olmamış bir zekânın var olmamaya devam
