Karıncanın Su İçtiği
Karıncanın Su İçtiği, Bir Ada Hikayesi serisinin ikinci kitabı. Adını Karadenizli balıkçıların deyiminden almıştır. Bu deyim kitaba başlarken ilk sayfada gözümüze ilişiyor. Benim yabancı olmadığım memleketimde de bolca kullanılan deyim şöyle, “Deniz o kadar durgun o kadar durgundu ki, karıncalar su içerdi.” Lozan anlaşması ile mübadele sonrası adaya bir çok karakter katılır. Tabi ki bu karakterler ile aşk, hüzün, mutluluk, üzüntü, korku, endişe gibi birçok duygu da.Karakterlerin ortak noktası ise hepsinin savaş yorgunu olması. Sevgili Yaşar Kemal her sayfasında savaşın izlerini, insanlığa masuma zararını keskin bir bıçak gibi kullandığı cümlelerle bize hissettiriyor. Kitapta çok hoşuma giden bir bölümde Fakiye Teycan’dan bahsediyor. Kuşların Sözcüsü olan Fakiye Teycan, bir masalcı, destancı. Büyük üstad Yaşar Kemal bu bölümde de kalemini harika şekilde konuşturuyor. Kitap öyle bir yerde bitti ki üçüncü kitaba hemen başlama isteği duyuyorsunuz. Yaşar Kemal’e ait okuduğum en güzel eserlerden biriydi.
İyi okumalar dilerim.. 
Karıncanın Su İçtiği 
Yaşar Kemal
Bir romandan çok sosyolojik bir kaynak
1934'lerin Çukurovası'nda bir işçi mahallesinde güzelliğiyle dikkat çeken Boşnak kızı Cemile'nin Katip Necati ile olan aşkından bahsediliyor. Rivayet odur ki Orhan Kemal çırçır fabrikasında katiplik yaptığı dönem aynı fabrikada işçi olan Nuriye hanım ile evlenir. Kitabın konusuna tekrardan gelecek olursak işçi sınıfının ekmek parası mücadelesini, iyi ve kötünün, zengin ile fakirin sosyolojik hayatını gayet akıcı bir dil ile aktarıyor. Benim dikkatimi çeken noktalar; yöresel ağızı çok iyi kullanması ve hiç bilmediğim deyim ve atasözlerine yer vermiş olması. Açıkçası yıllardır dedemden duyduğum yöresel ifadeleri ve deyimleri not alır, yazarım. Bu kitapta benim için çok güzel bir kaynak oldu.
Orhan Kemal
