Dış mihraklar??
Nedensiz olguların olanaklı olmakla kalmayıp, gerçek olgular olarak karşımıza çıktığı genel bir alan olabilir mi?
Sayfa 14 - BiblosKitabı okudu
Okumuş kesim saf tabii, cahiller gibi değil...
" Çocuklar parka toplanmış kitap okuyorlar. O vakitler kitap okumak ağır tahrik sayılıyor. Okuyanlar arasında üniversiteliler, müzisyenler, oyuncular, yazarlar, siyasetçiler var. O zamanlar inanmazsın bunların hepsi hain, satılmış. Dış mihraklar var, onlar çatır çatır kullanıyor bunları. Okumuş kesim saf tabii, cahiller gibi değil, isteyen istediği gibi kullanıyor. Cahiller öyle mi, onlar çıkarlarını iyi bildiklerinden, kandırılmaya müsait değil."
Sayfa 68Kitabı okudu
Ah şu dış mihraklar
Projelerin her birinin dile getirilmeyen bir özelliği vardı: Hepsinin ortak amacı, dünya üstündeki hükümetlerin uzun vadeli finansal bağımlılıklarını ve dolayısıyla politik sadakatlerini garanti ederken, aynı zamanda müteahhit firmalar için büyük kârlar yaratmak ve krediyi alan ülkedeki bir avuç varlıklı, nüfuz sahibi aileyi mutlu kılmaktı.
Ne kadar da tanıdık geldi...
Demokrasi, Abraham Lincoln'ün, "tüm insanları bir süre kandırabilirsiniz, birtakım insanları sürekli kandırabilirsiniz ama tüm insanları sürekli kandıramazsınız" prensibi üzerine kuruludur.
Bir hükümet yozlaşmış ve insanların hayatını iyileştirmekten acizse eninde sonunda yeterli sayıda vatandaş durumu idrak eder ve bu hükümetin yerine başkasını getirir. Ancak hükümetin medya üzerindeki kontrolü Lincoln'ün mantığını boşa çıkarır çünkü bu durum vatandaşların hakikatin farkına varmasını engeller. Medyayı tekeline alan oligarşi tüm başarısızlıklarını tekrar tekrar başkalarının üzerine atıp hayali ya da gerçekdışı mihraklar üzerine çeker.
Böyle bir oligarşide yaşadığınız öncelik, sağlık hizmetleri ve çevre kirliliği gibi sıkıcı konular değil her daim patlak veren şu veya bu krizdir. Millet, dış saldırılara ya da şeytani darbelere maruzken, dolup taşan hastaneleri ve kirli dereleri kim kafaya takar ki? Yozlaşmış bir oligarşi dur durak bilmeyen kriz selini bahane ederek egemenlik süresini dilediğince uzatabilir.
Maalesef Türkiye böyle Osmanlılıkmış, Türkiye Cumhuriyetçiliğiymiş gibi sevdalardan vazgeçmelidir. Cumhuriyetçilikle imparatorculuğun kültürel planda ayrımı söz konusu olamaz. Bu şekilde Türkiye'nin tarihi, kültürel müesseselerine dönmesi gerekir. Dinine karşı daha soğukkanlı ve daha anlayışlı bakmak zorundadır. Çünkü bu din sadece onu tehdit eden dış kaynaklı yobazların(!) dini değil, büyükannenin dinidir. Dahası büyükannen kadar sıcaktır, yakındır ve senindir. Birtakım dini akımların arkasında dış mihraklar bulunabilir ama düşün ki İslam ilk önce senin ecdadının dinidir. Böyle kendi başına Durkheim' ci bir cemiyet inşa edemezsin. Kimse buna muvaffak olamadı zaten. Bu işler bırakılmalıdır. Bunun din devletiyle falan alakası yoktur. Bu bir kültür meselesidir.
2006 yılı gerek Filistin’in geleceği gerekse bölgesel politikaların gidişatı açısından bir dönüm noktası oldu. Zira Filistin halkı, Ortadoğu’nun gelmiş geçmiş en adil ve dürüst seçimlerinde HAMAS’ı tek başına iktidara taşıdı. Bölgedeki tüm hesaplar altüst oldu. HAMAS’ı hükümetten düşürmek için iç ve dış mihraklar el ele verip ekonomik ve diplomatik tecritten katliamlara kadar her yolu denedi. HAMAS’ın sandıklardan birinci parti olarak çıkması ve müteakip süreçte baskı ve yıldırma politikası ile “ehlileştirilememesi”, Amerikan yönetiminin Ortadoğu’ya demokrasiyi yaymayı ve “radikal İslam”a karşı “ılımlı İslam”ı desteklemeyi temel alan “Büyük Ortadoğu Projesi”ne en büyük darbelerden birini vurdu.
Sayfa 22 - İHH Yayınları Yayın No: 5
