bir iddia ne kadar genel olursa saldırıya o kadar açık olur
Sayfa 19Kitabı okuyor
İnsan doğasında kötülük olmasa temelden dürüst olurduk ve dolayısıyla her münazarada sadece hakikati gün ışığına çıkarmaktan başka bir amacımız olmazdı
Sayfa 14Kitabı okuyor
Eristik diyalektik tartışma sanatıdır, daha doğrusu (haklı ya da haksız olmak önemli değil) haklı çıkacak şekilde tartışmaktı
Sayfa 14Kitabı okuyor
doğuştan kibirliliğe çoğunlukla gevezelik ve doğuştan hilekarlık eşlik eder..
Sayfa 8Kitabı okuyor
İnsan doğasında hep benbilirimcilik vardır.
Sayfa 2Kitabı okuyor
Leninist Partinin formülü sendikaları "komünizmin okulu", Troçki'nin formülü ise "kontrolün yönetici teknik aygıtı" olarak tanımlarken Buharin şöyle diyordu: "Her bir önerme de yanlış olduğundan onları kanıtlamak için hiçbir mantıksal köken göremiyorum; ikisi ve ikisinin karışımı doğrudur."
Lenin bu "mantıksal" tartışmaya sert bir şekilde karşı çıktı: "Buharin Yoldaş "mantıksal" temellerden bahsettiğinde, onun tüm kanıtı, -belki de bilinçsiz bir şekilde- diyalektik ya da Marksist mantık değil, fomıel ya da skolastik mantığı ele aldığını gösterir." (V.İ. Lenin, Bütün Eserleri, Cilt 32, s. 92-3)
Sayfa 135
“... Sovyet Komünizmi İslam’dan daha az din değildir. İslam elbette komünizmden farklıdır; dünyayı yöneten insanüstü düzeni kadiri mutlak bir tanrının yarattığına inanır. Oysa Sovyet Komünizmi tanrılara inanmaz. Öte yandan tanrılarla pek alakası olmayan Budizmi ise din olarak sınıflıyoruz. Budistler gibi komünistler de insanın eylemlerini yönlendirmesi gereken, doğal ve engellenemez yasalara dayanan bir insanüstü düzene inanıyorlardı. Budistler bu yasaların Siddhartha Gautama tarafından keşfedildiğine inanırken, komünistler Kari Marx, Friedrich Engels ve Vladimir İlyiç Lenin’in saptadığına inanıyorlardı. Benzerlikler bu kadarla da kalmıyor. Diğer dinler gibi komünizmin de kendi kutsal metinleri ve kitapları vardı. Örneğin Marx’ın yazdığı ve tarihin yakın bir zamanda proletaryanın kaçınılmaz zaferiyle sonuçlanacağım ileri süren Das Kapital. Komünizmin Bir Mayıs İşçi Bayramı ve Ekim Devrimi’nin yıldönümü gibi kutlamaları ve bayramları vardı. Marksist diyalektik uzmanı ilahiyatçıları ve her Sovyet ordusunun komiser adı verilen, askerlerin ve subayların bağlılığını denetleyen görevlileri de vardı. Komünizmin de şehitleri, kutsal savaşları, ayrıca Troçkizm gibi sapkın akımları vardı; Sovyet Komünizmi fanatik ve tebliğci bir dindi, inançlı bir komünist Müslüman veya Budist olamazdı, ve gerekirse hayatı pahasına, Marx ve Lenin’in öğretisini yayması beklenirdi.”
Sayfa 228 - Kolektif YayınlarıKitabı okudu
Alkibiades kendiliği diyalektik yöntemle bulmaya çalıșır. Bedeninize baktığınızda kendinize eğilmiş olmazsınız. Kendilik giyim kuşam, araçlar veya mülklerden oluşmaz. Bu araçlardan faydalanan bir prensipte varlığını sürdürür, bedenle değil, ruhla ilgili bir prensiptir bu. Ruhunuz konusunda kaygılanmanız gerekir, kendine eğilmenin temel faaliyeti budur. Kendine eğilme, eylemin kendisine eğilmektir, maddileştirilen ruhla ilgilenmek değildir.
Sayfa 37Kitabı okuyor
Kant Diyalektiği daha yükseğe çıkardı -ve bu onun en değerli yanlarından biridir-, çünkü onu sıradan tasarıma göre taşıdığı özenç görünüşünden kurtarıp Usun zorunlu bir etkinliği olarak gösterdi. Diyalektik yalnızca bir göz boyama ve yanılsamalar üretme sanatı sayıldığı için, doğrudan doğruya hileli bir oyunu oynadığı ve bütün gücünün yalnızca aldatmacayı gizlemesi üzerine dayandığı, sonuçlarının yalnızca düzmece sonuçlar ve öznel birer görünüş olduğu varsayımına gidildi.
Korku ve yüreklilik arasındaki çatışmanın yarattığı bir ileri bir geri giden diyalektik bir ilişkide savrulup duruyoruz.
