Dilek BOZKURT
@dlkbzkrt3
Öğrenen öğretmen.
“Yeryüzünün öğretmeni olabilmek için, gökyüzünün öğrencisi olmak lazım!” Aliya İzzetbegoviç
Öğretmen
Lisans
İstanbul
Şişli, 26 Kasım 1989
2 okur puanı
Mart 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
1120 syf.
·
Puan vermedi
·
59 günde okudu
“Bunca yıl sönmemiş umudum,
nisan değilse mayıs,
perşembe değilse pazar…"
_Attilâ İlhan
Okur Takip Önerileri
Desem ki
Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini
Ormanların en kuytusunu sende görmekteyim
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm
Sende tattım yemişlerin cümlesini
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar
Üçüncü Şahsın Şiiri
gözlerin gözlerime değince
felâketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
hayırsızın biriydi fikrimce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
Dilek BOZKURT tekrar paylaştı.
İnsanın doğası buydu, yaptığı işi sevsin ya da sevmesin yeteneği elverdiğince çabalar, elinden gelenin daha azıyla yetinmezdi.
Sayfa 46Kitabı okudu
Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü kör oldum
Yıkadılar aldılar götürdüler
Babamdan ummazdım bunu kör oldum
Siz hiç hamama gittiniz mi?
Ben gittim lambanın biri söndü
Gözümün biri söndü kör oldum
Tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak
Söylelemesine maviydi kör oldum
Taşlara gelince hamam taşlarına
Taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi
Taşlarda yüzümün yarısını gördüm
Bir şey gibiydi bir şey gibi kötü
Yüzümden ummazdım bunu kör oldum
Siz hiç sabunluyken ağladınız mı?
Istırâbdır yiğidim azığımız, hicrandır
Mirasımız mahkûmdur, mahzundur, perişandır
Gene de ye’se düşme yiğidim; imtihandır
Filizlenen her ölüm, mazlumlara nişandır
Ne gönüllerde sevinç, ruhlarda beyaz kaldı
Ufka bir bak, ilerle; inkılâba az kaldı.
Ülkemden hatırıma hep sefiller geliyor
Bin yüzlü Ebrehe’ ler, kara filler geliyor
Şimdi devran
Var mı Allah’tan yukarı,
kabirden aşağı?
Toparlan ruhum gidiyoruz,
sen yukarı, ben aşağı
(N.F.K.)
“Senin adını kol saatimin kayışına yazdım Piraye .”
Diyen Nazım’ın saatinde Vera yazıyordu.
İşte aşk o gün öldü…
Ey dil ey dil niye bu rütbede pür-gamsın sen
Gerçi vîrâne isen genc-i mutalsamsın sen
Secde-fermâ-yi melek zât-ı mükerremsin sen
Bildiğin gibi değil cümleden akvemsin sen
Rûhsun nefha-i Cibrîl ile tev’emsin sen
Sırr-ı Haksın mesel-i Îsî-i Meryemsin sen.
Hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
Merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen.
Merteben ayn-ı müsemmâdadır esmâ sanma
Merci’in Hâlik-i eşyadadır eşyâ sanma
Gördüğün emr-i muhakkakları rûyâ sanma
Başkasın kendini sûretle heyûlâ sanma
Keşi ile sâbit olan ma’niyi da’vâ sanma
Hakkına söylenen evsâfı müdârâ sanma.
Hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen
Merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen.b
Bu kasvet dünyasında kalmadı özlediğim,
Namaz vaktinden başka, ânını gözlediğim...
(NFK)
