Kişilik parçalanması üstünde duran Hesse'nin tedaviye yönelik tekliflerinin de bulunduğu kitap. Şöyle ki:
Harry, sihirli tiyatroda bir aynaya bakınca aynadaki görüntüsü paramparça olur. Sonra bu parçalar birer satranç taşı kadar küçülür. Harry, kendisinin farklı yönlerini, farklı görüntülerini, farklı kişiliklerini simgeleyen bu taşları alır ve cebine koyar. Hayat bundan sonra bu taşlarla oynanan bir el satranç gibidir.
Bir olayla karşılaşırsın. Yapman gereken hangi taşla hamle yapman gerektiğini bilmektir. Hangisini ileri süreceksin? Çekingen olanı mı, korkak olanı mı, sessiz olanı mı, atılgan olanı mı, utangacı mı, yüzsüzü mü, entelektüel olanı mı, çocuk yönünü mü? İşte bunları belirlersen hayatı doğru oynarsın ve oyunu kazanabilirsin. Yeter ki elin her zaman cebinde olsun, ve parmaklarının arasında bu taşları hisset.
Tüm bunları söyleyen Hesse bir de der ki: Bu taşların, bu küçük insanların, insanın bu farklı yönlerinin yani, kimisi yüz yaşında olabilirken kimi hala bir çocuk kadardır belki. Mesela bir insan edebiyatta kırk yaşında olabilir ama dansta hala emekleyen bir çocuktur. Çok iyi sevebilir, ama sevinmesini bilmiyordur. İşte bu oyun biraz da bu insancıkları yetiştirebilmekle ilgilidir.
