Bir kümes, ağlamak için garip bir yerdir... Kendime bunu söylüyordum. Aptalca, değil mi? Ve bu günlerde, sürekli bunu düşünüyorum. Daha önce bahsetmiş miydim?.. İki saat boyunca her yerde Fabio'yu aramıştım ama hiçbir yerde bulamamıştım. Her yere baktım, bilirsiniz işte... Evin içi, mahalleye, arkadaşlarının evine... Her yere. Ve onu, arka bahçedeki kümese saklanmış halde buldum. Ağlıyordu. Kardeşimi ilk defa ağlarken görüyordum ve söyleyebildiğim tek şey şu oldu: Ağlamak için komik bir yer. Hiç şüphesiz, düşünülmesi gereken çok daha iyi şeyler vardı ama o an için aklıma ilk olarak bu gelmişti, anlıyor musunuz? Ama babama olanlardan sonra, o gözyaşları için herhangi bir anlam aramaktan vazgeçtim. Yani, bunu hiç beklemiyordum... Ama ne yapacağını zaten biliyordu, kararını çoktan vermişti ve bu yüzden ağlıyordu. Ama bunu anlayamamıştım. O an için anlayamamıştım... Bir şey söylemem gerekiyordu. Eminim birkaç kelime, birçok şeyi değiştirebilirdi... Ama o an, o çocuk kafamın içinde bu saçmalık dönüp duruyordu... Bir kümes, ağlamak için garip bir yerdi. Sonuç olarak, hiçbir şey söylemedim. Ertesi gün, çekip gitti.
Sayfa 156 - Kara Karga YayınlarıKitabı okudu
Düşünüyorum O halde Vazgeçtim
Sayfa 75Kitabı okudu
Türkiye Birincisi
Asla yeterince iyi olamadım. Aileme, anneme babama, onların bana harcadığı paraya layık
olamadım. Hayır, serseri değildim, geri zekalı da değildim, bir amacım da vardı ve bunu
gerçekleştirmek istiyordum. Çalışkan olmak... istiyordum. Çalışkan olmak için oturup çalışmak
lazım ben de biliyorum, söyledim ya geri zekalı değilim.
II
Benerci, Somadeva'nın odasından sokağa çıkınca, Roy Dranat'ın «akşamüstü serinlikte bir teferrüçten
dönerken» soğuk alıp zatürreeden öldüğünü duydu. Ve Roy Dranat'ın oteline gitti. Gördüklerini şöyle anlatıyor:
Girdim ki içeriye,
Gözlerimi açtım, hep oradaymışım, oraya aitmişim sanki. Ama değilmişim de. Evhamlanmam gerekiyor gibi.. Hem de değil gibi. Korkunçtu, ama hiç korkmuyordum, niye korkunç bilmem, niye korkmam, onu da bilmem. Bildiğim birçok şey olduğunu bilerek fakat neyi bildiğimi bilmeyerek bakındım çevreme. Oraya aittim...ve değildim...her ikisinden de aynı
Düşünüyorum o halde vazgeçtim
Akıl, insanın dostu olduğu kadar düşmanıdır da eğer kişinin aklı vicdanının sesine sağır kesilirse kötülük yapmasının yolları açılır.
Sayfa 77 - MostarKitabı okuyor
Düşünüyorum o halde vazgeçtim.
Sayfa 75