Sefil, uygarlığın şu anki iç karartıcı ortamında insandır. Her ülkede eziyet çeken, her dilde inleyen...
“Bu kitap, başkahramanı sonsuzluk olan bir dramdır. İnsan, yan karakteridir.” diyen Victor Hugo’ nun o benzersiz duygusal zekasıyla bize insanlığın sefaletini anlattığı bir başyapıt.
Toplumsal düzeni derinlemesine süzgeçten geçiren, eleştiren bir tutumla yazdığı bu kitabın kısaltılmış versiyonlarını okuyan insanları gördükçe üzüldüğüm kitap. 1700 sayfalık insanlık ansiklopedisi olarak nitelendirdiğim bu kitabın 400-500 sayfalık kısaltmalarının basılması bile Victor Hugo’nun kitabını, anlatımını, değerini söylediklerini hor görmektir zannımca. Onun topluma tuttuğu ayna karşısında saygı duymamak elde değil. Bu aynadan birkaç alıntıyla kitap hakkındaki düşüncelerimi kısa kesip noktalamak, ben de kitaba ayna tutmak isterim ki kitabın mevzubahis konusu hakkında
okumayı düşünenlere fikir verip, değerine bir kez daha nail olabileyim.
“Toplumsal düzeninizi sınavdan geçirelim, nerede ve nasılsa onu öyle ele alalım, onu suçüstü yakalayalım, bana kadını ve çocuğu göstersenize. Uygarlığın düzeyi bu iki zayıf varlığın etrafındaki koruma halkasıyla ölçülür.”
“Tarih yazmaya, felsefe düşünmeye başladığından beri sefalet insan türünün giysisi olagelmiştir.”