Tolstoy, kitabın girişinde çok güzel bir şekilde devedikenini betimlemesiyle hikayeye başlamaktadır. “İşte, sürülmüş tarlanın ortasındaki ezilmiş devedikeni bana bu ölümü anımsatmıştı.” (s.155) cümlesiyle hikayeyi bitirmektedir. Bu cümle ile eğilmiş, şekli bozulmuş çiçek Hacı Murat’ın hayatındaki mücadeleye rağmen dirençli ve kararlar alması hem Kafkasyalılar hem de Ruslarla olan çatışmalarının ortasında kararlılığını hep koruyan bir kişiliğe sahipti. Ölümü, düşmanlarının ortak çabalarının bir sonucuydu. Sürülmüş uçsuz bucaksız tarlanın ortasında kalan devedikeni, Hacı Murat’ın ölümünü temsil etmektedir.
