Timurlenk
...
Şimdi senin etrafındaki Semerkand’a bir bak hele,
Dünyanın kraliçesi değil mi? izzetinefsi
Bütün öteki şehirlerin üstünde mi? Elinde
kalmadı mı onların kısmetleri? Hepsine nazaran
Komşusu, artık dünyanın bile tanıdığı, iftihar değil mi?
Tekin, şanlı ve şerefli ayakta durmuyor mu?
Ve kimdir şol dilberin hükümdarı? Ben Timur tabi,
Şaşakalmış dünyanın gördüğü bir adamım,
Zafer üstüne zaferle,
İki misline çıkardım çağı! ve dahası, sanırım,
Hala yankıyorum-yeniden Cengiz’in şöhretini.
Ve şu anda ne kaldı onda? Ne! Bir isim.
Geceleyin cümbüş sesi
Birbirine karışan kalabalıktan
Yüksüz bir göğüsün sedası gibi esiyor üzerime
Sanki bu ecel saati, onlara
Sevinç getiren kişinin vakti değilmiş sanılıyor –
Mutlulukla, önderdeki gibi – Hüküm
Zehirini gizlice tebliğ ediyor; demek ki
İnsan yüreklerinde hiçbir şeyim kalmamış.
...
Edgar Allan Poe (19 Ocak 1809 - 7 Ekim 1849)
Karanlıklar Prensi Poe
İnananlar mutludur, şüphe edenler ise bilgili
Edgar Allan Poe (19 Ocak 1809/ 7 Ekim 1849)
ÖLÜM VE ÖZGÜRLÜK
ÖLÜM VE ÖZGÜRLÜK
Belki de yaşadıkları kasvetli derin duygular olmasaydı, böylesine kuvvetli kalemleri, şiddetli söylemleri, sarsıcı duyarlılıkları olmazdı.Dünyaya, acılarını, öfkelerini ,isteklerini, hayal kırıklıklarını şiirsel bir dille haykırarak özgürleştiler, ölümü seçtiler. Kurguladıkları romanlar gibi kendi yaşamlarının sonunu da kendileri
Edgar Allan Poe (19 Ocak 1809-7 Ekim 1849)
"O çocuk ben çocuk, memleketimiz
O deniz ülkesiydi,
Sevdalı değil karasevdalıydık
Ben ve Annabel Lee;
Göklerde uçan melekler bile
Kıskanırdı bizi."
Edgar Allan Poe (19 Ocak 1809 - 7 Ekim 1849)
“Gördüklerinizin yalnız yarısına inanın, duyduklarınızın ise hiçbirine.”
Edgar Allan Poe (19 Ocak 1809 - 7 Ekim 1849)
“İlk karşılaşmamız Montmartre Sokağı’ndaki karanlık bir kitaplıkta oldu.
İkimiz de aynı kitabı arıyorduk, ender bulunan, pek önemli bir kitaptı.
Bu olay bizi birbirimize yakınlaştırmaya yetti. Tekrar tekrar buluştuk.
Bir Fransız’ın kendisinden söz ederken takınacağı tam bir açık yüreklilikle
anlattığı aile öyküsü, beni pek ilgilendirmişti.
Okuduğu kitapların çokluğuna da şaşıp şaşıp kalıyordum, ama asıl ruhumu
bir ateş gibi saran yaratıcı hayallerinin sıcaklığı, canlılığı, tazeliğiydi.
Paris’te o zaman aramakta olduğum şeyleri ararken, böyle bir adamın dostluğu,
benim için değeri ölçülmez bir hazineydi, bu düşüncemi açıkça ona söyledim.
Sonunda kentte kaldığım sürece beraber oturmaya karar verdik, ben onun
kadar darlık içinde olmadığımdan, bir ev tutup ruhlarımızın karanlık havasına
uyacak bir biçimde döşemeyi üzerime aldığım ev, St Germain’in
dış mahallelerinde ıssız bir yerdeydi, zamanın aşındırdığı çirkin,
neredeyse yıkılacak eski bir yapıydı, ne olduğunu sorup öğrenmediğimiz
bazı boş insanlar yüzünden yıllarca boş kalmıştı.”
1841Kitabı okudu
