"Sana bakınca aklıma hep ne geliyor biliyor musun Pamuk?...
Vatan...
Bu kız var ya diyorum. Benim vatanım. Doğduğum evim. Yurdum. Sığınağım. Edirne'den Kars'a, karış karış toprağım. İzmir'in dağlarında açan en güzel çiçeğim, mavi mavi bakan Atatürk'üm...Neşe saçan cumhuriyetim...
Ellerin parmakların, dudakların, gülüşün, bakışın, tenin, kokun, vatanımın binbir parçası...Kutsal, korunası, tapılası, uğruna ölünesi...Benim..."
45 saniyede herşey toprağa karıştı dedi birisi diğeri 80 di sen uykudayken başladı dedi şakalaştılar mı tartışacaklar mıydı anlayamadım ama gördüğüm herkeste üçe bölünmüş bilinç vardı... Bir kısmı soğukla, yoklukla, imkansızlıklarla mücadele ederken diğeri kayıp canlarına yanıyordu kalan parça sonrası ne olacak diye dövüyordu dizini... En kötünün
Yolcu! Bir gün gelir de eğer yolun uğrarsa,
Toprağında kan tüten bu mukaddes illere .
Her harabe önünde Edirne'den ta Kars'a
Kadar yaşlı gözlerle ağla diz çöküp yere.