"Muhyiddin'in kitaplarında, bahusus "Fusûsu'l Hikem"inde bu gibi birçok sözlere tesadüf olunuyor, Firavun'un imanına, cehennem azabının adem-i devamına kail bulunuyor, âbide mabudiyet, mahlûka halıkiyet sıfatını izafe ediyor. Bütün ecza-i kâinata birer hıssa-i ulûhiyet ayırarak onlara karşı yapılacak ibadetlerin Allah'a ibadet olacağını iddia ediyor. Daha birçok sözler var ki, hiçbir vechile tevcih ve tevili kabil bulunmamakta. Eğer bu sözlerde bütün dinî esaslara, lisan kanunlarına, kadim Sofiyye hazeratının nezih, perhizkârane sözlerine muhalif olmalarına rağmen, tevil edilirse artık cihanda batıl hiçbir söz kalmamak ve hiçbir bâtıl akîde bulunmamak icap eder. Bunun neticesinde sözler; maksatlara, hakikatlere delâlet hassasından mahrum kalır."
Sayfa 104 - Nuhbe Yayınları - Ömer Nasuhi BilmenKitabı okuyor
Peçe Takmanın Hükmü ve Delilleri
يَٓا اَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِاَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَٓاءِ الْمُؤْمِن۪ينَ يُدْن۪ينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَاب۪يبِهِنَّۜ ذٰلِكَ اَدْنٰٓى اَنْ يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَۜ وَكَانَ اللّٰهُ غَفُورًا رَح۪يمًا
"Ey Nebi! Eşlerine, kızlarına ve müminlerin kadınlarına de ki: “(Tüm bedenlerini örten) cilbablarını üstlerine giysinler. Bu, onların
İnsan, kul olmak için yaratılmıştır.
Kulluk insanın kaderidir. Bu fıtratında vardır. Eğer doğru kapıya kul olmazsa, kul olacağı yanlış kapılar arar. Eğer bir Allah'a kul olmazsa, öz ek elleriyle binlerce tanrı icat edip, onların önünde şerefini beş paralık edebilir.
Hiçbir şeye tapmadığını şöyleyenler, kendilerine esaslı bir put bulmuşlardır: Ayartıcı benlik ve içgüdüler. Mutlak ateizm, işte bunun için bir hayaldir ve imkânsızdır.
En'am Suresi
151- De ki: Rabbinizin size neleri haram kıldığını okuyayım: O'na hiçbir şeyi ortak koşmayın, ana babaya iyilik edin, fakirlik korkusuyla çocuklarınızı öldürmeyin, sizin de onların da rızkını biz veriyoruz. Kötülüklerin açığına da, gizlisine de yaklaşmayın. Haksız yere Allah'ın haram kıldığı cana kıymayın. Düşünesiniz diye Allah size
En'am Suresi
116- Eğer yeryüzündekilerin çoğunluğuna uyarsan seni Allah yolundan saptırırlar. Çünkü onlar sadece "zann"a uyarlar ve saçmalarlar.
117- Şüphesiz ki Rabbin, yolundan kimlerin saptığını çok iyi bilir. O, doğru yolda olanları da çok iyi bilir.
Allah'a inanan bir kimse , gönlüne ve kalbine gelen her şeyi bilen , herseyi gözeten bir varlığın bulunduğunu ve bunların her birinden bir gün hesap vereceğini düşünerek kötülüklerden uzaklaşır , Allah'ın buyruklarına ve hükmüne boyun eğer ...
Sayfa 143Kitabı okuyor
Eğer zulmedenler azabı görecekleri zaman bütün kuvvetin Allah'a mahsus olduğunu ve hakikaten Allah'ın azabının şiddetli bulunduğunu görüp anlasalar -ne kadar nadim ve pişman olacaklardır-.
Bir kimsenin insanların yanında normal halini değiştirip farklı davranması caiz değildir. Çünkü o kimse insanların kendisini övmesini veya kendisini yermelerini ve Allah'a itaatiyle onların gözündeki itibarının sarsılmasını ortadan kaldırmayı talep ederek Allah'a asi olmaktadır.
Bu övülen ve yerilen iki şevk arasındaki fark nefse arzedilmekle anlaşılabilir. Eğer kişi topluluğun kendisini göremeyeceği şekilde bir perdenin arkasında ise ve nefsi bu durumda namaz kılmasına veya oruç tutmasına musamaha ediyorsa bu ihlâstır. Bu durumda topluluğa muvafakat etmelidir. Eğer nefsi buna musamaha etmiyor ve topluluğun kendisinden haberdar olmamasından dolayı bunlar kendisine ağır geliyorsa o zaman bu riyadır. İnsanların yanında şeytandan Allah'a sığınmak ve istiğfarda bulunmak da riya ile ihlâs arasında tereddütlü olan şeylerdendir. Fakat kişi, Allah'tan korktuğu için ya da bir günahını hatırlayıp pişmanlık duyduğu içinde bunu yapıyor olabilir, riya olarak da... Bundan dolayı riya mı yoksa ihlâs mı bunu ayırt etmek için yukarıda bahsettiğimiz alametle kalbi kontrol etmek lazımdır. Allah için ise devam edilmeli, değilse terk edilmedir
Sayfa 154
