Nedense,hayatta bir müddet beraber yürüdüğümüz insanların başına bir felaket geldiğini,herhangi bir sıkıntıya düştüklerini görünce bu belaları kendi başımızdan savmış gibi ferahlık duyar ve o zavallılara,sanki bize de gelebilecek belaları kendi üstlerine çektikleri için alaka ve merhamet göstermek isteriz.
Sayfa 11
hiçbir yere tutunmadan,hiçbir yerde köklenmeden,akan suyun üzerinden kayar gibi yaşıyordum ve bu soğuklukta ölü,cesedimsi bir yan olduğunu gayet iyi biliyordum;gerçi henüz çürümenin kötü kokan soluğu hissedilmiyordu,ama umarsız bir donukluk,acımasız,soğuk bir duygusuzluk yerleşmiş,yani bedensel anlamda gerçek ölümün ve çürümenin dışarıdan da görüldüğü aşamanın eşiğine gelmiştim.
Sayfa 20
Okur Takip Önerileri
Biri beni anladığını söylesin ve bir çift kanat taksın yorgun omuzlarıma.Ayaklarımda derman kalmadı çünkü,kalbimde derman kalmadı.
Sayfa 58Kitabı okudu
Biz zannediyoruz ki insan ölünce çürümeye başlar.Doğru değil.İnsan doğduğu andan itibaren çürümeye başlıyor.İnsanı çürüten ölüm değil,hayattır.Başkasından değil,kendimden biliyorum.
Bir eve benim evim diyebilmek için orada yaşamış olmak yetmiyormuş,onu anladım.İnsanın aradan uzun yıllar geçtikten sonra evini ilk gördüğünde içinde bir nehrin coşkuyla çağlaması gerekmez mi?Üzerinde duran karanlık bulutların bir anda dağılması gerekmez mi?Tam o an sevdiğin bir şarkıyı duyar gibi olmaz mı?Bana öyle olmadı.Hiçbiri olmadı.
Sayfa 164Kitabı okudu
Kırgınlığım bazı şeylerin üzerini örtecek kadar çoğaldı.
Sayfa 122Kitabı okudu
İki kişinin yan yana yürüdüğü yolda yokluk olmaz,yokluk tek kişilik bir marifettir.
Sayfa 70Kitabı okudu
Ben de bir mağarada kendime bir yer bulayım diyorum.Kendi kıyametimi,hayattan kopuşun damarlarımda sızlattığı acıyı bekleyeyim.
Sayfa 99Kitabı okudu
Bu kadar kalabalık ve bu kadar sessizlik dikkat çekici.Yaz kalabalıkları gürültülü olur fakat kış kalabalıkları suskundur.kimseler konuşmuyor.
Kulaklarım üşüyor.
Sayfa 57Kitabı okudu
Bir keresinde ölmüştüm,
Bir Bodrum katında,penceresinden kaldırım taşlarından başka bir şeyin görülmediği,duvarlarındaki nemin boyaları döktüğü tek odalı bir evde öldüm ben.
Sayfa 25Kitabı okudu
Bazı sabahlar aslında sabah olmuyor.Biz sadece saatlere bakarak o vakte sabah diyoruz ama gerçekte sabah değil.Sabah demek içinde hiç olmazda küçücük bir umut barındıran zaman demektir.Umut yoksa da heves vardır.İkisi de yoksa o vaktin adına neden sabah diyelim,gecenin devam deyip geçeriz.
O sabah da sabah olmadı.
Sayfa 55Kitabı okudu
Sahi nereye olduğunu bilmeden saatlerce yürüten o derdi kime, nasıl anlatacaksın?
“Senden sonra kendime yazılar yazdım.Sen yazmışsın gibi. Seni öyle özledim ki.Öyle özledim ki.
Senin mor bir defterin vardı,gittim onun aynısından aldım.Ona yazdım.Sen nasıl yazdıysan.Senden bir şey geldin istedim.Onu yazdım.
Şimdi postaneye gideceğim.Senin bana yazdığın şeyleri göndereceğim Samet’e.Sonra da o bana gönderecek.Sen olsan en hızlı gönderen kargoya gider dünya paralar verirsin,yapmışsındır bunu eminim.Ben PTT’ye gidiyorum yaşamayan insanlar PTT’den gönderir bi şeylerini.”
indie
