Yağmur okumaları
İstanbullular bugün ne kadar mutlu bilemiyorum, ama bir yaz insanı olmadığım için ben son derece keyifliyim ufak fırtınamız sağolsun.
Fırsattan istifade yağmurlu hava atmosferine uygun bir şeyler okuyor musunuz?
Kısalığıyla yaz havası geri dönmeden okuyup bitirebileceğiniz bir kitap önerim var: 
Dansa Davet 🍂 Siz de benim gibi yazım hatalarını gördükçe kuduruyorsanız kan biraz beyninize sıçrayacak, kimi yerlerde çevirinin kötülüğü sinir stres sebebi olacak, hele benim gibi “çevirmen notu”nun çeviriye değil de esere dair yazarın eklemeyi uygun görmediği açıklamaları eklemek için kullanılması bir ‘pet peeve’inizse kimi yerlerde canınız sıkılabilir; ama Teulé’nin orijinal eseri o kadar mükemmel ki herkese okumasını tavsiye ederim.
Strasbourg’un 1518 yılındaki “Dans Vebası”nda geçen kitap, çaresiz halktan ve kendi iç çekişmeleriyle meşgul umursamaz yönetici sınıftan kimi karakterleri takip ediyor. ‘Macabre’ görseller ve yer yer şairanelik, çoğunlukla rahat bir dil, espritüel söylemler, ve anakronik referanslarla bölünerek tamamen özgün bir anlatım sesi oluşturuluyor. Keyifle okumamak elde değil.
Şimdi topluluk arasında (trende ya da başka mekânlarda) sohbetler eskiye, geçmiş yıllara göre hissedilir biçimde değişti, halkımızın toplumsal konular üzerine ders verecek insanlara gönlü akıyor, onları dinlemeye can atıyor. Aslında topluluk içinde konuşmalar son derece zor başlar bizde; konuşmaya karar verene kadar başta bir süre kıvranır
𝗦İ𝗭 𝗛İ𝗖̧ “𝗦̧Ü𝗞Ü𝗥 𝗘𝗦̧𝗜Ğ𝗜” 𝗗İ𝗬𝗘 𝗕İ𝗥 𝗞A𝗩RAM 𝗗𝗨𝗬𝗗𝗨𝗡𝗨𝗭 𝗠𝗨?
Psikolojide “mutluluk eşiği” diye bir kavram var. Yani bir insanın kendisini mutlu hissedebilmesi için kendi kendine koyduğu sınır. Örneğin siz, mutluluğu beş odalı bir evinizin, lüks bir arabanızın olmasına bağlıyorsanız bu eşiğe