Evrende herşeyin bu kelime ile güç kazandığı belirtilerek, bizim de aynı yolla zorlukları aşabileceğimiz ifade edilmektedir. Ayrıca sunulan nimetlerin bedelinin üç şey olduğu anlatılmaktadır: Zikir (Bismillah), fikir (Yaratıcıdan geldiğini anlamak) ve şükür (Elhamdulillah). Nimet elçilerini abartıp gerçek nimet vereni tanımamanın büyük ahmaklık olduğu vurgulanarak her işimizde Allah'ın adıyla hareket etmemiz önerilmektedir.
Senebesene yanlış hayaller, yanlış erkekler, yanlış ilişkilerle yıpranmış; babasız büyümenin kırgınlığını hala atlatamamış; sevgilileriyle kanlı bıçaklı olmuş, kalp kırmış ve kalbi kırılmış; el âlemin ne dediğini gereğinden fazla ciddiye alan, hâlâ tam olarak kendini tanıyamayan; Allah ya kendisini sevmezse, görmezse, esirgemezse diye endişe eden, gene de O’na sitem etmekten geri duramayan; sadece roman yazdığı zaman mutlu ya da tam olabilen; edebiyat dışında geçen her anı soru işaretleri, çelişkiler ve yalpalamalarla örülü; tam olarak neden yazı yazdığını bilmeyen ama yazı yazmazsa yaşayamayacağına inanan; henüz yeterince olmamış-pişmemiş-büyümemiş, layıkıyla “elhamdülillah” dememiş; ha bire düşüp dizlerini kanatan yarı kız çocuğu yarı kadın bir mahlûk görüyorum kendime bakınca. Ama bunu itiraf etmeye dilim varmıyor…
şunca sınav stresi arasında beni tebessüm ettiren insanlar da var elhamdülillah :)
“Doktor bey.. Biz Arabız ve Müslümanız elhamdülillâh... Osmanlı Devleti de Müslümandır. Dedelerimiz asırlarca bu din kardeşliği için Araplıklarını hatırlamadılar. Osmanlılardan ayrılsalar dinlerini mi kaybederlerdi? Elbette hayır. Hallerinden memnundular ve ondan hatırlamadılar. Fakat hatırlamamak vazgeçmek değildir doktor bey. Dediğim gibi onlar memnundular. Çünkü Osmanlılar âdildi ve kuvvetliydi. Adalet ve kuvvet! Bunların ikisi bir arada olunca mesele kalmaz. Bir başka ırkı veya kavmi elde tutabilmek için bunlar lâzımdır. Hem de tam olarak olması lâzımdır. Osmanlı Devleti ise uzun zamandır ne âdil, ne de kuvvetli. İttihatçıların, Cemal Paşaların yaptığı zulümler ortada. Sığınacak bir yer aradık, İngilizler, refah vâdettiler. Onlara kandık. Siz şimdi yalnız aldığımız paraları düşünüp bize hain, hem de din haini gözüyle bakıyorsunuz. Allah adına yemin ederim ki, biz hain değiliz, biz yaşamak, ayakta kalmak için böyle yaptık.”
Sayfa 64Kitabı okudu
mükemmel olmak zorunda değilmişim ve herşeyde en iyisini yapma gibi bir zorunluluğum da yokmuş...sadece ben olmam yeterliymiş aslında...gerisi koca bir boşlukmuş...manasız,anlamsız ve insana dünya kadar dert veren dünya hırslarından ibaretmiş...ne gerek var ki...hayat bu kadar hızla geçerken ve dünya her döndüğünde ve bizler her nefes aldığımızda ömrümüzden bir parça daha giderken... dünya?? hem dünyada misafir değil miyiz ki? ne gerek var Allah aşkına?? Dünyayı dert edip, dünya kadar dert edinmenin... Elhamdülillah diyip şükretmek varken...
Sübhanallah...
Bugün de neler öğrettin bana Allah'ım?
Elhamdülillah..
D.Yandık
Hayatımın en güzel iletisini paylaşayım sizlerle.. :))
"Serkan Yıldız'ı -ki kendisi benim mutluluk ve şükür vesilemdir- çok seviyorum, elhamdulillah."
:)
Allah'ım. Sen ki imkansızı mümkün edensin, olmazı olur, bulunmazı bulunur edensin. Sen varsan imkan var. Elhamdülillah.
Sustum... Düşündüm...
Durgunlaştım...
En çok hüzündü adım...
Ama; Elhamdülillah hiç yalnız kalmadım...
Yöneldim, sesimi işitene ve bir ayet düştü
dilime...
“Ben kederimi ve hüznümü sadece Allah'a arz
ederim...Yusuf/86
Sustum...
Düşündüm...
Durgunlaştım...
En çok 'Hüzün'dü adım...
Ama; Elhamdülillah hiç Yalnız kalmadım...
Yöneldim, sesimi İşitene ve bir Ayet düştü dilime...
“Ben kederimi ve hüznümü sadece Allah'a arz ederim." (Yusuf Suresi, 86).
Bilemezdim ki güzellik denilen gözle görülen değil de gönülle görülenmiş. Gönle giren zaten güzelmiş
Aşkı bilmezdim canım yanıyordu, şimdi bildim lakin ölüyorum. Değil mi ki nefese benzer aşk. Nasıl ki onu ciğerlerine çekmezsen de ölürsün içine hapsedersen de. İşte aşk dahi öyledir. O olmazsa yaşayamam sanırsın, olduğu vakit de yaşayamazsın anlatmadan.
Aşk nasip işidir. Sen onun peşinde koşan bir ömür boyu yanı başında durur da fark edemezsin. Lakin Allah nasibe yazmışsa aşkı kara bir zindanda olsan bile Yusuf gibi o gelir elbet bulur seni. Sonra bir balığın karnında deryaya düşsen de elbet bir gün çıkar karşına.
"Aşkı biliyor olsaydınız öğüt istemezdiniz benden. Zira aşk bir ateştir öğüt de rüzgar. Söndürmez de alevi daha da alazlandırır. Nasihat aşıklara işlemez ki!"