Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Elif

Korkutmaya meraklı kişinin en büyük korkusu nedir biliyor musunuz? Kendi yetersizliği ile yüzleşmek. Bir gün gelir de ondan korkmazlarsa ne halt edeceğini bilemez çünkü.
Sayfa 42
Reklam
Bir yaban arısı tabağımdaki reçele dadanmıştı, ben de onu ortadan ikiye böldüm. Hiç aldırmadı, kesilmiş yemek borusundan ince ince reçel akarken yemeğine devam etti. Ancak uçup gitmeye kalkışınca başına gelen korkunç şeyin farkına vardı. Çağdaş insanın durumu da tıpkı böyledir. Kesilip atılan onun ruhudur ve belli bir süre, belki de yirmi yıl boyunca, bunun farkına varmamıştır.
Ama acılar bazen böyle insanların yollarını kesiştirir. Onlar konuşmasalar bile birbirlerini teskin edebilir, birbirlerine dayanırlar.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Hiç kimse dışarıdan görüldüğü gibi değildir ve bir insanı tanımak yıllar alır.
Unutmak olmazsa insanoğlu nasıl yaşardı bunca acının ortasında. Ya hatırlamak!.. Evet o da var. Ömür böyle geçiyor işte; kâh unutup kâh hatırlayarak.
Sayfa 146Kitabı okudu
Reklam
Gün var mıdır ki akşam olmadık.
Sayfa 186Kitabı okudu
Hayatta bazı şeylerin ya biraz geç ya da biraz erken gerçekleşmesi neredeyse bir yasa gibidir.
Bir bütünlük arıyorum çünkü kendimi darmadağınık hissediyorum, dağılarak yok olacakmışım gibi hissediyorum.
Reklam
Bashô, "Zaman durup dinlenmeyen bir yolcudur." diyor.
“Hayatının geri kalanını birisiyle geçirmek istediğini anladığın zaman, hayatının geri kalanının mümkün olduğunca çabuk başlamasını istersin.”
Tanrı'yı yedi kat gökler ve yedi kat yerler almaz; ama insanın kalbi alır, onun için aklını başına topla, hiçbir zaman insan yüreğini yaralama.