Bekledik o can verirken -
Zamanımız dardı -
Ruhlarımız konuşamayacak kadar bitkindi
Ve sonunda haber geldi.
Bir sözcük
Ölür söylenince,
Diyor bazıları.
Ben diyorum ki asıl
O gün başlar
Yaşamı.
Daima açık ve durgun
Farklı bir sema,
Ve karanlığa rağmen
Değişik bir günışığı var orada;
Solgun ormanlar dert değil,
Sessiz tarlalara etme aldırış,
Yaprakları yeşil
Bir küçük orman var yaz kış-
Ve parlak bir bahçe var,
Kırağı ve donun asla uğramadığı;
Solmayan çiçeklerinin içinde
Arıların canlı vızıltısını işitirim:
Gel gir, bahçeme
Yalvarırım, kardeşim!
-Emily Dickinson
Sayfa 73Kitabı okudu
Emily Dickinson
"Ben Hiçkimseyim! Sen kimsin? Sen De -Hiçkimse- misin?"
