Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

EMRE ORUÇ

EMRE ORUÇ
@emre_oruc
Yüreğinizdeki sevgiyi israf ediyorsunuz . . .
Reklam
Hangi çiçek, diğerini ‘sarı açtı’ diye ayıplar? Hangi kuş, ‘farklı ötünce’ diğerine yasak koyar? Derisinden, dilinden ötürü öldürülüyor insanlar. Ah insanlar! Her şeyi bulup kendini bulamayanlar.
Yaşamak zorundaydınız; zorunda olmak ne söz, artık içgüdüye dönüşmüş bir alışkanlıkla öyle yaşıyordunuz.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Vaktin durduğu, zamanın ehemmiyetini kaybedip varlığını yitirdiği, insanın akıl melekelerinin tek bir noktaya odaklandığı yorucu anlardır ölüm anları.Ölmek üzere olan,o anlarda arafın bilinmezinde gezinmektedir.Artık bir yanı yaşama,bir yanı yokluğa aittir.Ruhu terk etmek istemezken dünyayı,bedeni vakit tamam demektedir.Ruh çırpınır o anlarda;"Ya sevdiklerim, eşim, evladım, güneşim,mavi gökyüzüm?Sonra ağaçlarım, çiçeklerim..."Düşünür, bırakıp gitmek istemez alışılmışlıklarını.Beden ise direnmektedir;"Ver hadi sana emanet olanı,görmez misin? Hak emanetini istemekte,direnmek ise son derece manasız bence."Beden ile ruh arasındaki bu çatışma sürüp gittikçe kişi teslim edemez canını bir nefeste.
Göklerin merhamet dolu olduğuna inanıyorum.Bizse umacı korkusuyla yorgan altına kaçan çocuk gibi, nefsimizin beton çatısını tepemize çekmiş, yaşamayı öldürüyoruz.Yağmurun yalnız suyunu toplayabiliyoruz;ruhundan uzağız.Halbuki ne güzel isim koymuşlar ona:Rahmet.
Reklam
Her insan, hem kendi başına ciltlere sığmayan bir roman, hem de insanlık kitabının sararıp solmaya aday bir sayfasıdır.