Sigmund Freud Sigmund Freud'un Kızına Mektubu
" Sevgili Anna, en güvendiğin insanlardan kötülük görüp üzülmen güçsüz biri olduğun anlamına gelmez. Fizik kurallarına göre sırtını dayadığın bir nesne birdenbire giderse sen de o yöne doğru devrilirsin. Yani bunun güçsüzlükle alakası yok. "
Hangi çiçek, diğerini ‘sarı açtı’ diye ayıplar? Hangi kuş, ‘farklı ötünce’ diğerine yasak koyar? Derisinden, dilinden ötürü öldürülüyor insanlar. Ah insanlar! Her şeyi bulup kendini bulamayanlar.
Vaktin durduğu, zamanın ehemmiyetini kaybedip varlığını yitirdiği, insanın akıl melekelerinin tek bir noktaya odaklandığı yorucu anlardır ölüm anları.Ölmek üzere olan,o anlarda arafın bilinmezinde gezinmektedir.Artık bir yanı yaşama,bir yanı yokluğa aittir.Ruhu terk etmek istemezken dünyayı,bedeni vakit tamam demektedir.Ruh çırpınır o anlarda;"Ya sevdiklerim, eşim, evladım, güneşim,mavi gökyüzüm?Sonra ağaçlarım, çiçeklerim..."Düşünür, bırakıp gitmek istemez alışılmışlıklarını.Beden ise direnmektedir;"Ver hadi sana emanet olanı,görmez misin? Hak emanetini istemekte,direnmek ise son derece manasız bence."Beden ile ruh arasındaki bu çatışma sürüp gittikçe kişi teslim edemez canını bir nefeste.
Hani nerde sokak başında ağlayıp " Beni de aranıza alın"diyen umut bakışlı çocuklar...Nerde bir günün öylece vakitsiz geçtiği günler.Nerde bir cana cefa ile yüklenen ağır duygular.Nerde sofraya oturup bir tabakla doyan ve masum yüreklerle dolan insanlar.Nerde sevincin,huzurun tek bir bakışla paklandığı o derin maneviyatlar.Nerde diyorum...Nerde toprak kokusu taşıyan büyükler...ve nerde yüzünde çizgi..kalbinde merhamet olan insanlar...Zor yaşanılacak çağda ömür tüketiyor.Ama kolayca kapılacak bir çağa heba oluyoruz.Ne denir ki...Sen eskiyi istersin ama yeninin içindesindir.Ahh Ahh kimlerden geçti zaman ve kimler yaşıyor zamanı... kimler...
Selametle