Hayatımıza kullanma kılavuzu lazım mı bilmiyorum. Ama fena bir fikir de değil hani... insanların tecrübelerinden oluşan nelerin yapılması gerektiğini nelerin yapılmamasını söyleyen bir kitap. Şöyle yaparsanız psikolojik sorunlar yaşayacaksınız. Şunu yaparsanız çok mutlu olursunuz. Üzüldüğünüzde sizi teselli eden, acı çektiğinizde bir müddet sonra
İnsan hiç kula kulluk eder mi,
Hele ki gönüllüyse buna akıl erer mi?
Montaigne’in en yakın dostu olan La Boetie, sivil itaatsizlik ve şiddetsiz direnişin ilk savunucularından biridir. Hani bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim ifadesi anlam kazanmıyor değil bu bilgiyle. Lakin herhalde bu ifade de günümüzde pek anlamı kalmadı sonuçta
Selamünaleyküm gönül dostları…
Kitabı okumaya başladığım andan itibaren nasıl bir inceleme yazacağım konusunda düşünmekteydim. Öyle ‘Güzeldi, tavsiye ederim’ gibi basit cümleler olmamalıydı. Çünkü bu kitaba ve bu büyük zata saygısızlık olacaktı. Şimdiden sürç-i lisan ettiysek af ola…
“Seni, aşk sırrı gibi gizlemekteyim.”
İşte bu cümle… Daha ilk
Nasıl başlanılır ya da ne denilir bilmiyorum. Kitabı okurken sanki ben de sevdiğim insana söyleyemeden ölecekmişsim hissine kapıldım. Birini gerçekten sevdiğimizi ya da aşık olduğumuzu sandığımız zamanlar sık sık oluyor halbu ki aşık olmanın ne meşakatli bir şey olduğunu Bilinmeyen Bir Kadının Mektubunu okuduktan sonra fark ettim. Çocukluğundan ölene kadar birini sevmek elbet güzel,güzel ama o kişinin senin adını dahi bilmemesi çok zor bir durum olmalı.Ömür boyu bunla yasamak .Bana kalırsa en kötüsü de yıllar sonra karşılaştıklarında sevdiği adamın hicbir şeyini hatırlamaması halbu ki o hiç unutmamışken. Ölüm döşeğindeyken bile kadın , çağırsan yatakdan kalkıp seninle gitme gücünü toplardım kim kime der ki .Sevdiğimiz insanları suçlarız hep senin yüzünden diye halbu ki bu kitapta kadın ölürken bile hep sevdiğini onu hiç suçlamadığını söylüyor. En çokta beni yaralayan şu cümlesi oldu : Sana beni asla tanımamış olan sana...
Eskiden birini sevdiğimde ona koşulsuz güvenirdim. Ama güvendiğim herkes bunun yanlış olduğunu öğretti bana. Bazıları sırtımda bıçaklar bıraktı, bazıları kalbimde kırıklar, bazıları da kursağımda hevesler bıraktı..
Yeri geliyor hayat diyorsun , bazen kader ,bazende imtihan... Galiba en çokta aptallık... Şimdi daha az güveniyorum insanlara.. Aslında yara almaktan korkmuyorum .Ama kıymet verdiğim insanları kaybetmek üzüyor. Onlar kendilerini çok akıllı sanıyor, oysa hepsi iyi niyetle aptallığı birbirine karıştırıyor.