Bazı kitaplara beklentisiz olarak başlamak lazım. Özelliklede romantik komedilere. İlginç bir şekilde içimi sıcacık yapan bir kitap oldu. O sevişme sahnelerini bir kenara bırakırsak kitabın çok yumuşak bir tarafı var. Tüm o sert çocuk nidalarına rağmen karakterler özünde hep iyiydi. Çok daha İyi işlenebilirdi. Bu kitap daha çok soft romantizm gibiydi oysaki bu tarz kitaplardan daha fazla aksiyon bekliyoruz daha fazla heyecan bekliyoruz. Soft dediğime bakmayın kitap gayet yetişkin içerikli. Sadece verdiği his soft romantizm. Sanırım bu karakterlerin bana verdiği histen kaynaklı.
Kitap daha iyi işlenebilirdi, özellikle Noah’ın yaşadıkları ailesi ile olan ilişkileri o kitapta yeterli değeri görmedi. Maya ve ailesi ile olan ilişkileri de keza öyle ama bu kısım daha pozitif yönde. Noah’nın babasını yeterince sövemedik. Anlatılan arkadaşlık ilişkileri güzeldi, samimi bir his veriyordu. Kitapta eksik olan şey temponun tutturulamaması. Hatta ikili diyaloglar da bile o ivme yoktu. Kitabı beklentileri de başlamadığım için güzel bir seri başlangıcı diyebiliriz. Oku unut tarzında.
Üniversiteden mezun olan Maya, kendisi bir F1 pilotu olan abisin Santiago’ya bir yıl boyunca yarışlarda eşlik edecektir. Bu sırada da YouTube kanalına vloglar çekecektir. Abisinin yeni takım arkadaşı ve üç dünya şampiyonluğu olan Noah Slade ise hem abisi ile rakip hemde uzak durulması gereken erkekler kategorisindedir.
Kitabın sonlarını daha çok sevdim. Özellikle Noah’ın aile bireyleri ile yüzleşme sahneleri iyiydi. Maya’nın telsiz konuşması, Santiago ile Noah ile yapılan son röportaj kitapta en sevdiğim bölümler oldu.
Efsane 
Lauren Asher
“Onlar ka-tet’ti.Çok şeyden oluşan bir tek.”
Şu ana kadar seri içinde en sevdiğim kitabı bu oldu.Çünkü bu kitabında Roland’ın çoçukluğunda yaşadığı bir hikayeyi okuyoruz.Çok güzeldi.Bir o kadar da hüzünlü..Gözlerimin dolduğu sahneler oldu.Aşk,dostluk,intikam ve aksiyonun iç içe geçtiği bir kitaptı.Ve yazarın bunu dolu dolu yazmış olması..Hiç bitmesin istedim.
Büyücü ve Cam Küre de olaylar kaldığı yerden devam ediyor.Üçüncü kitap aşırı heyecanlı bir yerde bitmişti.(Peki yazarın bu kitabı 26 yılda yazması?Seriyi daha ilk çıktığı zamanlarda keşfedip okuyan insanları düşünemiyorum bile.İnsan çıldırır meraktan.) O heyecanlı yeri atlattıktan sonra Roland dostlarına geçmişinin bir bölümünü anlatmaya başlıyor.Bu kısım zaten kitabın en büyük yerini kaplıyor ve okurken o hikayeden kopmak istemiyorsunuz.İsimlerini sıkça okuduğumuz Cuthbert ve Alain ile Roland’ın bi kasabaya gelmeleri ve orada başlarına gelen olayları okuyorsunuz.Ve Roland’ın ilk aşkı Susan’ı.Sonunun ne kadar mutsuz biteceğini bilsem de bu kadarını beklemiyordum.Böyle hüzünlü bir son..Kalbim hala kırık.Hikayede yine bazı kehanetler ortaya çıktı ve şu anla bağlantılı bazı şeyler var.Ayrıca yine evren ve kule hakkında yeni bilgiler edindim.Hikaye git gide büyüyor ve o kadar detayı akılda tutmaya çalışmak yorucu olsa da okuması çok keyifli.Hiç ara vermeden diğer kitaba geçeceğim.
“Uzun günler ve tatlı geceler sizinle olsun.”
Roland Deschain
Öncelikle merhabalar bir çoğunuz beni tanıyor benim nasıl biri olduğunu biliyor bu buzdağının görünen yüzü tabi birde görünmeyen yüzü var şimdi onları anlatacam 12 yaşında babamı kaybettim ben hayatın acı yüzü ile 2. Kez yeniden karşı karşıya geldik çok zor bir şeydi benim için babamı kaybetmek çok yıpranmıştım geceleri sessizce ağladım bir çok kez babamım iş yerine her baktığımda gözlerim doluyor du ama hayatın bir çok yerinde böyle vedalar sizin karşınıza çok gelecek ben hayatımda çok veda ettim veda etmek nedir en iyi bilirim her neyse şimdi duygu sömürüsü yapıyor diyenler olur geçelim bu kısmı öbür kısım kişiliğim bir çocuğunuz benim iyi biri olduğumu sanıyor ama ben sandığınız kadar iyi biri değilim geçmişte yaptığım hatalardan dolayı geleceğimi kaybettim ben dostlarımı kaybettim sevdiğim kızı kaybettim sonra dışlandım hemde bir çok kez dışlandım bunların tek sebebi benim ve bu hatalar benim peşimi hiç bırakmayacak nereye gidersem gideyim ben hep yalnız olduğumu his edecem yaptığım hatalardan dolayı hayat çok garip kimine çok zor kimine çok kolay benim için hayat yeri geldi kolay oldu yeri geldi zor oldu yeri geldi babamım mezarının başında ağladım yeri geldi gönül verdiğim Fenerbahçe maç kazandı yeri geldi sevdiğim kızdan ayrılırdım yeri geldi mutlu bir haber aldım işte hayat böyledir yeri gelir sizi üzer yeri gelir mutlu eder siz benim gibi yalnız kalacak hatalar yapmayın sevin sevilin bende sevildim tabikide ama hiç bir zaman o verdikleri sevgiye layık olmadım hiç bir zaman sevilmeyi hak etmedim ne sevmeyi bildim ne de sevilmeyi özür dilerim böyle biri olduğum için hakkınızı helal edin.
