Ne demişti gençken kitaplarını tekrar tekrar okuduğu ihtiyar Pavese: "Yaşamak öyle saçma bir şey ki insan dünyaya gelişin saçmalığına bile tutunmaya çalışıyor."
"Bizi en çok üzen kişisel felaketler, içimizden atamayacak kadar güçsüz olduklarımız, kabul etmek istemesek de bizim de içinde rol almış olduklarımızdır. Bu yüzden de acı çekmeye devam ederiz, kökenine inmeyi reddettiğimiz için. "