Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.11
Zweig, insanların ruh dünyalarını ve duygu durumlarını çok iyi tahlil eden bir yazardır. Ay Işığı Sokağı’nda bulunan beş öyküde de bu tahlillerin örneklerini görebiliyoruz. Karakterler, her insanın içinde bulundurduğu duygu ve dürtülere sahiptir; fakat bu duygu ve dürtüleri bastıramamakta hatta bu duygu ve dürtülerin pençesinde can vermektedir.
Bolca Kaos Bolca Sinir Krizi
İlk kitaba göre daha fazla aksiyonlu sahneler vardı. Aşırı mutlu bir başlangıçtan anında kaoslu bölümlere geçti ve nasıl okuduğumu anlayamadan bir çırpıda bitti.
Bu kitapta tüm yük Kazi'nin üzerindeydi ve Jase son anlara kadar ne yaptı gerçekten bilmiyorum. Onun kitabın sonuna kadar etkisiz bir eleman olarak gösterilmesi hoşuma gitmedi. İkisinin birlikte olduğu sahneler de oldukça azdı.
Kitabın ikinci yarısında inanılmaz sinir krizleri geçirdim. Jase'in ailesine cidden katlanamıyorum. Ölselerdi asla üzülmezdim. Kazi'nin çektiği acılar hiç bitmeyecek sandım.
En beğendiğim kısımlardan biri güvendiğimiz ve güvenmediğimiz karakterlerin ters köşeleri. Zaten akıcıyken üstüne bu ters köşelerle daha da keyifli hâle geldi.
Son kısımlara geldikçe ana karakterlerin gerçekten kendileri gibi davranmadıkları kısımlar vardı ve bunlar biraz rahatsız ediciydi. Final de beklediğim gibiydi ama yine de okuduğuma pişman olmadığım bir seriydi. Kazi benim için gerçekten özel bir karakter olarak kalacak.
Özgürlüğün kurdelelerden çok daha değerli olduğunu kafan almıyor mu? Kitabın hem en çok düşündüren hem de en net özetini yapan cümle bu. Hayatta özgürlük uğruna vazgeçtiğimizi sandığımız ama aslında kendimizce feda ettiğimiz şeyler; zaman, emek, uyku, yemek ve en önemlisi kendimiz.. Peki özgürlük sandığımız şey gerçek özgürlük mü? Bilemeyiz çünkü, hepimiz içinde bulunduğumuz toplumun bir parçasıyız ve bu toplum da eleştirdiğimiz sistemlerin hem en önemli yapı taşı hem de en etkisiz elemanı. Bu yüzden hayatta çok şeyi kaçıracağız ve hep bir şeylerin uğruna olacak bu, sonrası olmayacak, bazı sonlara yetişemeyiz ve bazı sonlar hiç olmaz .. Kitap günümüze ayna tutar nitelikte bence ,zaten tüm devlet adamları birbirine benzemiyor mu tıpkı domuzlar ve insanlar gibi, ayırt edilemez hale gelen her insan ve domuz gibi..?
İletişim her ne yapıyorsak yapalım en temel aracımızdır. İnsan kendi ve çevresi olarak basit temel iki olgu arasındadır. Karşıyı anlamak ve kendini anlatmak için ise ihtiyaç duyduğu en önemli araç iletişimdir. Gerek sözlerle gerek emojilerle gerek kalemle olsun iletişimimizi kuvvetlendirerek hem kendimizi anlatmak hem de karşıyı anlamak konusunda
Deli dolu yazar Nihat GENÇ'in kimi zaman dramatik, kimi zaman komik çoğunlukla coşkulu hikayelerden oluşan kitabı. Leman'da yazdığı dönemden beri takip ettiğim yazarın, en güzel yanı; konuşmasında ki coşkuyu yazısına da yansıtabilmesi. Belki modern çağların Dede Korkut'u diyebiliriz. Anadolu toplumunun davranışlarıyla, gelenekleriyle iyi mizah yapmayı bilen aynı zamanda toplumunda ki riyayı, kurnazlığı ve din simsarlığını etkili cümlelerle eleştiren yazar; bazı yazılarında dereleri, dağları, ağaçları, köyleri hasılı tabiatı öyle tasvir eder ki kendinizi o tasvirin huzurunda, suların şırıltısında, dağların serinliğinde, ağaçların gölgesinde uzanırken bulursunuz. Bünyede vitamin etkisi yaratır.
Pal sokağı çocukları
Çocuk klasiği gibi görünen fakat, her yaştan insanın kendi çocukluğundan bir şeyler bulabileceği duygusal bir eser “Pal Sokağı Çocukları”.
Budapeşte’nin yoksul bir mahallesinde yaşayan ve kurdukları küçük gruba Pal Sokağı Çocukları adını veren çocukların oyun oynadıkları boş arsayı kaybetmemek için giriştikleri mücadeleyi anlatmaktadır.
Bu çocuklar adil Boka, süsüne düşkün Çele, cesur Gereb, iri yapılı Çanakoş, cılız Nemeçek...
Onlar icin özgürlük demek olan bu arsa için, Kızıl Gömlekliler olarak adlandırılan başka bir grup çocuk ile amansız bir savaş halindedirler. Çocuklar arsayı adeta vatanları gibi sahiplenmişlerdir ve canları pahasına diğer çocuklardan korumaktadırlar. Yazarın anlatımından adeta çocuk meydan muharebesi izliyormuşum gibi hissettim. Kum torbaları, mızraklar, çekiçler çocukların cephaneleri oluvermiş. Yazar, Pal Sokağı Çocukları arasında etkisiz eleman gibi görünen, güvensiz Nemeçek üzerinden olayları aktarmaktadır. Başlangıçta korkak gibi görünen bu sıska çocuğun ne kadar cesur olduğunu sonradan anlıyor arkadaşları. Bu mücadelede görüyoruz ki; cocuklar sevdikleri ne olursa olsun, ister bir arsa ister bir oyuncak onu kaybetmemek için her şeyi yapabilirler. Çoğu zaman biz yetişkinlerin uğraşmaya değmez dediğimiz o küçük şeyler aslında, cocuklar icin ne kadar değerli...
Kendi çocukluğumuza bakarsak son kalan çikolata veya salıncak için nasıl kavgalar ettiğimizi tebessümle hatırlayabiliriz. Kendimizin de bir zamanlar çocuk olduğumuzu unutmadan çocuklarımızı yetiştirmemiz gerektiğini hatırlatan bir eser.
