Aysel git başımdan ve Maria, seferinden dönmeyen Celile Hanım, Monna Rosa'nın Muazzez Hanım'ı, güzel hatırlanan Piraye, ardından ağıt yakılan Fatma Hanım, Mari'ye ithafen Karadut, Sayım'a ve üç şaire ilham olan Tomris Uyar, Lavinia'nın Mevhine Hanım'ı. kıskanılmayan kadın Fahriye Abla, milyonlarca kez Ayten, bir ah'a ismi sığdırılan Burçak, belki de en şanslı hikayeye sahip olan güzel kadın Azime'nin bildirileri, Kara Sevda'nın Mihrimah'ı, ismi bilinmeyen Mihriban'ın sarı saçları ve hasretinden prangalar eskitilen Leyla. Onlar büyük bir aşk ve tutkuyla sevilip adına şiirler, romanlar yazılan ve her daim ölümsüzlüğün bağrında kol gezecek olan hikâye kadınları.
Bizim ruhumuz ve kalbimiz ise bir kelimeye dahi
sığdırılamayacak kadar eksik...
FAHRİYE ABLA
Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar,
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar.
Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden,
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen!
Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen
Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla
Ne güzel komşumuzdun sen, Fahriye abla!
Eviniz kutu gibi bir küçücük
Gönül verdin derlerdi bir delikanlıya,
En sonunda varmışsın bir Erzincanlıya.
Bilmem hala bu ilk kocanda mısın,
Hala dağları karlı Erzincan'da mısın?
Bırak geçmiş günleri gönlüm hatırlasın;
Hatırada kalan şey değişmez zamanla.
Ne vefalı komşumdun sen, Fahriye abla!
Nazım Hikmet'in biraz anaç ve sevecen ya da mavi gözlü devi terk edip zengin bir cücenin kolunda eve giren kadınının, Orhan Veli'de söz olur diye çekinen, tırnak içinde özgür kadınına evrilmiş, oradan Atilla İlhan'da kent kargaşasında üşüyen, ürperen, soluk Pia'sına dönüştüğü düşünüldüğünde, Cemal Süreyya'da dominant olabilen, oldukça güçlü bir kadın ortaya çıkmıştır.
Sayfa 177Kitabı okudu
Ahmet Münip Dranas 21 Haziran Ölüm yıldönümünde saygıyla anıyorum
"Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı;
Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı.
İçini gıcıklardı bütün erkeklerin
Altın bileziklerle dolu bileziklerin.
Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin;
Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla.
Ne çapkın komşumuzdun sen, Fahriye abla!"
Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar,
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar.
Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden,
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen!
Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen
Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla
Ne güzel komşumuzdun sen, Fahriye abla!
Ahmet Muhip Dıranas
Ne şirin komşumuzdun sen Fahriye Abla
Ne çapkın komşumuzdun sen Fahriye Abla
Ne güzel komşumuzdun sen Fahriye Abla!
Sayfa 97 - Ahmet Muhip DıranasKitabı okudu
Her erkeğin hayatından bir maira missakianı veya fahriye abla geçmiştir. Bazılarının da karşılıklı olsa bile imkansız olan Nahit hanımı.
Fahriye Ablaaaaaa
Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi,
sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi;
güneşin batmasına yakın saatlerde
yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede.
yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede;
bahçende akasyalar açardı baharla.
ne şirin komşumuzdun sen, fahriye abla!
----------Ahmet Muhip Dıranas
Bakıp imreniyorum akınına
Şehrin üstünden geçen bulutların
Belki gidiyorlardır yakınına
Rüyamızı kuşatan hudutların
Bu afyon ruhu gibi baygın mahalleden
Yüreğimde tek çizgi sen kalmışsın sen
Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla
Ne şirin komşumuzdun sen Fahriye Abla
Ahmet Muhip Dranas
Bu Ne Biçim Hayat
Bu ne biçim Postacı
Üç defa çalıyor kapıyı
Bu ne biçim kel
Hem merhemi var
Hem sürmüyor başına
Bu ne biçim biçimler
İstediğiniz kadar çoğaltılabilir
Memleket çok müsait buna
Örneğin yeni bir komşu taşındı karşıya
Bir baktım Fahriye Abla!
Kırk yıllık bir rötar yapmış
Erzincan Treni
Ben gelmişim şu yaşıma
O ise şiirdeki yaşından gün almamış daha
Benimki ne biçim hayat
Uymuyor ne gördüklerime
ne duyduklarıma
ne okuduklarıma
Ben ne biçim benim
Ne kendime benziyorum
Ne başkalarına
Murathan Mungan