Çok iyi...
… kendimi öyle çok anlattım ki sonunda varlığım tükendi, mürekkep niyetine ruhumu kullandım ben de, hem zaten başka bir işe yaramıyor. Ama heyecan söndü bile, tekrar boyun eğiyorum. Kendimdeki bene geri dönüyorum, bir hiç olsa bile. Ve gözyaşsız yaşlara benzeyen bir şey donup kalmış gözlerimi yakıyor, var olmamış bir sıkıntıya benzeyen bir şey kupkuru boğazıma oturuyor. Ama ağlamış olsam, ne, ne uğruna ağlamış olacağımın farkındayım, ne de niye ağlamadığımı biliyorum. Düş evreni gölge gibi peşimde. Ve benim uyumaktan başka isteğim yok.
Sayfa 255 - Can modern - 31. BaskıKitabı okudu
Neleri unuttum, bilmiyorum ama neleri unutmadığımın farkındayım.
Ben kötü bir insanım. Üstelik farkındayım ve bu beni daha da kötü yapar!
Sayfa 401Kitabı okudu
Farkındayım ;yazgım zorlu sınamalara gebe. Ama yılmamak gerek! Aldırış etmeyince her şeyin üstesinden gelinebilir! Aldırış etmeyince mi? Gülesim geliyor nasıl oldu da bu söz çıktı kalemimden?
Sayfa 83Kitabı okudu
Hayatımda ilk kez kendimi özgür hissediyorum ama tabii yanlış bir şekilde büyütülmemin etkileri devam ediyor. Asosyal biri olduğumun ve asla doğru kelimeleri kullanamadığımın farkındayım. Birilerinin beni görmezden gelmesi ve istememesinin benim hatam olduğunu biliyorum. Hatta uyumsuzluğu bir sanat haline getirdiğimi de biliyorum. Alaycı olduğum, öğrencilerime bir diktatör gibi davrandığımı ve hepsinin benden nefret ettiğini de biliyorum. Bunu bilmek beni incitmiyor mu sanıyorsun?
…hayatım ağrıyor yani anne çok anlaşılır olmadığının farkındayım ama ancak böyle söyleyebilirim. Hayatım ağrıyor, eksiklik diyesim geliyor bazen ama eksiklik deyince sanki bir şeyler varmış da, bir şeyler yokmuş gibi olur. Hayır öyle değil eksiklik değil, bunun adı boşluk, hiçlik, karanlık, havasızlık, suskunluk gibi…
Sayfa 41
