Küçük bir kız çocuğunun, Suriyeli, Filistinli bir çocuğun, sokak çocuklarının duygularını, vatan sevgisini, anne sevgisini; kısacası yaşanılan her durumun, duygunun kendi gözünden, kendine özgün bir dille şiire döküldüğü bir kitap.
Severek okuduğum bir şiiri buraya bırakıyorum.
İSTİKLAL ŞAİRİNE
Şiirler havzasının Fırat’ı ve Dicle’si,
Anlam fatihi ve şahsiyet abidesi!
Ümit, coşku, heyecan, hüzün ve hakikat,
Bir kitapta can buldu: Eserindir! Safahat...
Sesinin dalgaları, titreşiyor boşlukta;
İstiklal şairisin! Ne varılmaz nokta...
Şiirler ülkesinin, başşehridir marşımız!
Yankılanan sesinle, şenleniyor arşımız!
Şiirler içinde şiirlerin; çiçekler içinde bir gül!
Yüreğindir! İstiklale çağıran bülbül...
Zulme karşı durmak için, çağırdığın kahraman;
Gülümsetti bayrağı, şahit! Akrep, yelkovan...
Korkma! Çatamaz çehresini; bölünmez vatan...
Yaşıyorken kardeşim, evladım, anam, babam...
Şiirli, huzurlu akşamlarınız olsun...