HE
vurma kazmayı
ferhaaat
he'nin iki gözü iki çeşme
aaahhh
dağın içinde ne var ki
güm güm öter
ya senin içinde ne var
ferhat
ejderha bakışlı he'nin
iki gözü iki çeşme
ve ayaklar altında yamyassı
kasrında şirin de böyle ağlıyor
ferhaaat
Kerem kendi suretini görmeden
Sen artık Aslı-na bürün demişler.
Ferhat doğduğu gün, isim vermeden,
Bu çocuk ne kadar şirin demişler..
Hanım hanımcık ol, böyle denecek Leyla'ya. Ve o da öyle olacak. Çöle düşen Mecnun Leyla değil.Leyla ağlamak için bile bahane bulmak zorunda. Ben öyle miyim ya?
Şirin'in bahtına düşen, uğruna dağlar delinen olmak olacak, dağları delen değil.Suyu bulmak Ferhat'ın bahtı.
Aslı en fazla bir ah, felekleri tutuşursa da. Açılıp kapanan düğme Aslı boyundan ayağa. Yanıp küle dönmek Kerem'in hakkı olacak.
Sayfa 82Kitabı okudu
Ve Aşk...
Kerem kendi suretini görmeden,
Sen artık aslı-na bürün demişler.
Ferhat doğduğu gün isim vermeden,
Bu çocuk ne kadar şirin demişler.
(Serdar Tuncer)
İyi Geceler Zırvası
Hayaller kurmadan, gecenin sessizliğinde bir-iki demlenmeli insan,
Gözleri akarsu misali önüne ne katarsa sürüklemeli,
Hiç bakmamalı ardına, unutmalı yaşananları,
Gönül beziyle silip temizlemeli, hiç vazgeçmemeli mesela,
Bir fırtınada aramalı,
Nisan akşamında,
Temmuz sıcağında,
Aralık karında…
Ve susmamalı hiçbir zaman, ardında kalanlar gibi, başkalarının ardında kalmamak için…
Taşırmamalı boyasını, fırçasından çıkan hiçbir darbede,
Ağlatmamalı kimseyi, sukuta izdivaç ettirerek…
O çılğın karanlıklarda tek başına bırakmamalı,
Harap olan hiçbir duyguyu yaşatmamalı mesela…
Leyla ile Mecnun gibi olmamalı ve ya Kerem ile Aslı yahut Ferhat ile Şirin gibi…
Kendi hikayesinin kahramanı ve kendi kitabının sayfaları olmalı, yazdığı her kelimede aramalı içini sıkıştıran o karanlık boşluğun sebebini…
-H.A-
Başlangıçta sadece ikisiydiler, sadece ikisi, Esra hiç değilse bu noktada emin olmak istiyordu, Ayhan ile Esra vardı önce, kadim aşk masallarındaki gibi -Leyla ve Mecnun, Aslı ile Kerem ya da Ferhat ile Şirin... Ama sonra giderek şüpheye düştü, nihayet bunun imkansız olduğunu anladı. İki kişi karşılaştıkları zaman geçmişleri, tanıdıkları, bütün dünyaları karşı karşıya gelmiyor muydu, savaşa hazırlanan iki ordu gibi? Kimin masalıydı öyleyse anlatılan? Aşkın yüce yalnızlığı dediği şey bir hayaldi. Aileler, arkadaşlar, tanıdıklar, hatta yabancılar, herkes ille görüş belirtecekti. Ne kalabalık yalnızlıkmış bu sevmek.
Sayfa 25 - Can YayınlarıKitabı okudu
Hanım hanımcık ol, böyle denecek Leyla'ya. Ve o da öyle olacak. Çöle düşen Mecnun, Leyla değil. Leyla ağlamak için bile bahane bulmak zorunda. Ben öyle miyim ya?
Şirin'in bahtına düşen, uğrunda dağlar delinen olmak olacak, dağları delen değil. Suyu bulmak Ferhat 'ın bahtı.
Aslı, en fazla bir ah, felekleri tutuştursa da. Açılıp kapanan düğme Aslı boyundan ayağa. Yanıp küle dönmek Kerem'in hakkı olacak. Ben Aslı gibi miyim ya?
Evli evinde, yerli yerinde, bana yazılansa, benim alnıma, Yusuf'un gömleğini yırtmak boydan boya, nasıl karşı çıkarım yazgıma?
Adım, ey geçmiş ve gelecek zamanların dişil ve doğurgan, duygusal ve duyarlı, hanım hanımcık,durağan ve çaresiz ve lekesiz bütün hikaye kahramanları. Adım adınızla birlikte anılsa da dağlar ve ırmaklar arasında, gökler ve yer arasında olduğu kadar mesafe olacak adımla adınız arasında.
Siz yazgınızda iffetli,çaba harcamayacaksınız eteğinizdeki çamuru akıtmaya. Ben yazgımı yükleneceğim önce, sonra yazgımdan iffet çıkaracağım. Bu yüzden Yusuf'un arka tarafından yırtılan gömleğinden Züleyha'nın önden yırtık eteğine kadar uzanacak yolum, adım adım. Aşk benim hakkım.
Sayfa 82 - timaşKitabı okudu
