birini sevdiğim zaman nerede yaşadığı, ne iş yaptığı, nasıl bi hayata sahip olduğu hepsi gereksiz detay oluyor. sokakta yaşayalım dese olur yaşarız derim
seni kaybetmekten korkmadığı için öyle yaptı. umursamadı çünkü, varlığın ve yokluğun onun için birdi. artık bahanelere sarılmayı, onu kendi içinde aklamayı bırak. sevmek, insanı istemese de fedakar kılar
Pişmanlık ve suçluluk duygusunun esiriydim artık. İnsanlardan köşe bucak kaçtım. Tek tesellim yalnızlıktı; derin, kapkaranlık, ölüm gibi bir yalnızlık.
Ne yazık! İnsan neden hayvanda görünenden daha üstün duygularım var, diye böbürlenir? Dürtülerimiz yalnızca açlık, susuzluk ve istekten ibaret olsaydı, neredeyse özgür olurduk..
Onun için sanki yalnız geçmiş zaman vardı, şimdiki zamana bile geçecek zaman gözüyle bakardı. Çok az kimse günlük hayattan böyle mutlu sıyrılabilmiştir
Yüzleri, birbirlerinin nefeslerini hissedecek kadar birbirine yakındı. Göz gözeydiler. Bu esnada, saatlerce konuşmanın başaramayacağı kadar çok şeyler üzerinde anlaştılar.
Gerçeğin hayatın içinde olduğunu sanıyorsunuz. Sokakta. Ayağınızın altında. Size göre gerçek böyle alçak bir şey. Dünyevi. Hayır, gerçek hayal ettiğimiz şeydir. Olmak istediğimiz şey.