Ne kadar çok insan, karşı çıktıkları şeye "hayır" demede birleşirse birleşsin, eğer onları somut bir hedef için aynı zamanda ortak bir "evet" birleştirmiyorsa, fiilen (pozitif anlamda) yaptıkları bağlantısız kalacaktır.
Eleştirel teoriler pozitivizmde somutlaşan felsefi hataya karşı özellikle hassastır. Frankfurt Okulu üyelerine göre, acıklı ölçüde hatalı epistemolojik görüşleri olan insanların doğa bilim lerinde birinci-düzey (first-orcler) teoriler üretmeleri, bu teorileri test etmeleri ve kullanmaları mümkündür, ama eleştirel teorilerde bu olmaz. Doğru epistemolojiye sahip olmak ile başarılı olarak aydınlanma ve özgürleşme üreten birinci-düzey teoriler geliştirme, test etme ve uygulama gücü arasında yakın bir bağlantı vardır. Bu yüzden pozitivizm doğa bilimlerinin gelişmesine özel bir engel oluşturmaz, ama insan özgürleşmesinin ana araçlarına, yani eleştirel teorilere karşı ciddi bir tehdittir. Frankfurt Okulu’nun temel bir amacı pozitivizmin eleştirisi ve geçerli bir bilgi kategorisi olarak ‘dönüşlü olma’nın geri getirilmesidir.
Geleneksel sol örgütlerin pekişmiş bürokrasileri tarafından açılan
baskıcı kampanyanın bir sonucu olarak, kültürel devrimci tasarı
ütopyacı bir özlem olarak kaldı.
Frankfurt Marksistleri (Frankfurt Okulu) gibi kültürel devrimci ideallerine bağlı kalmaya devam edenler, sadece politik hareketsizlikle değil, yazdıklarını kaçınılmaz olarak gittikçe soyut ve akademik hale getiren bir entelektüel tecritle de, tavırlarının bedelini ödediler.
Bu kültürel devrimci tasarının, sözü edilen tecrit ve “akademikleşme” nin ilk otuz yılı boyunca -yeni bir devrimci kitle hareketi biçimi için tam bir politik dışlanma dönemi- başarıh olduğu söylenemeyeceği gibi, tamamen başarısız olduğu da söylenemez. Çünkü özgün kültürel devrimci tasarı, birkaç on yıl muallakta kaldık ta n sonra yakın zamanda, “ yeni” bir solun 1960’larda sanayileşmiş Batı’nın her yerinde boy atmasıyla birlikte hayata döndü. Bu “ yeni” sol, başlangıçtaki tasarının “ atılımını ve her yerde geçerli olan anlamını yeni bir canlılık, berraklık ve somutlukla geri getirdi.
Sayfa 27 - Ayrıntı Yayınları, 1990Kitabı okudu
GİRİŞLER 356 - FRANKFURT OKULU VE ELEŞTİRİSİ
Güncelliğe karşı bu garip mesafe bir kenara bırakıldığında, Max Horkheimer’in efsanevi ünü ile Eleştirel Teori’nin adı, işte bu otuzlu yıllara dayanır; yani Sosyal Araştırmalar Dergisi’nde, Eleştirel Teori’nin yöntem ve içeriğini oluşturan temel denemelerin yayınlandığı zamana.
Bu eleştiri değil eleştiri adı altında giydirme daha yerinde olur.
Kapitalist dünyada burjuvazi ve işçi sınıfı halen temel sınıflardır.
Sayfa 46Kitabı okudu
