Hiç kimse değil, iblistir Zerdüşt için kulaklara sahip olan... Tüm bunlara rağmen bir a y a r t c ı değil midir Zerdüşt? ... Peki, ne diyor kendisi, ilk kez yeniden yalnızlığına geri döndüğünde? Herhangi bir "bilge"nın, "aziz"in, "dünya-kurtarıcısı"nın ve başka herhangi bir dekadanın böyle bir durumda söyleyeceğinin tam tersi... Yalnızca konuştukları değil, kendisi de farklı b i r i ...
Yalnız başıma gidiyorum şimdi havarilerim! Siz de uzaklaşın buradan, hem de yalnız
başınıza! Böyle istiyorum ben.
Uzaklaşın benden ve koruyun kendinizi Zerdüşt'ten! En iyisi: utanın ondan! Belki de aldattı sizi.
İdrak eden insan düşmanlarını sevmekle kalmamalı, dostlarından da nefret edebilmeli.
Her zaman sadece öğrenci kalırsa insan, öğretmeninin hakkını vermemiş olur. Neden yolmak istemiyorsunuz başımdaki çelengi?
Saygı duyuyorsunuz bana: ya günün birinde d e ğ i ş i r s e saygınız? Dikkat edin bir heykel devrilmesin üstünüze!
Zerdüşt'e inandığınızı söylüyorsunuz, öyle mi? Ne önemi var ki Zerdüşt'ün? Siz benim müminlerimsiniz: ama ne önemi var ki tüm müminlerin?
Henüz kendinizi aramamıştınız: bu sırada beni buldunuz. Böyle yapar tüm müminler; bu yüzden değersizdir tüm inanışlar.
Şimdi beni kaybetmenizi ve kendinizi bulmanızı istiyorum sizden; ve ancak h e p i n i z b e n i y a d s ı d ı ğ ı n ı z d a yeniden döneceğim aranıza...