Gerçekten masal kitabıymış! Bab-ı Esrar’dan sonra şaşırttı beni yazar.
Uzun zamandır masal okumamış ve dinlememiştim. Beni çocukluk yıllarıma götürdü. Başladığım diğer karışık kitap arasında bir es gibi oldu.
Bir masal kitabı ama aşk masalı konusunda aynı fikirde değilim. Belki yaşadığımız bu çağda kitaplarda, filmlerde, sosyal medyada anlatıldığı gibi bir şey ama aşk değil. Belki, ulaşılmaz olması veya acı vermesi konusunda biraz yaklaşmış. Aşkın sadece prensler, zengin ağa çocukları, ünlü sanatçılara özgüymüş gibi anlatılması, yine ruhani bir şeyi maddeleştirme çabasının bir eseri.
Aşk daha çok; gitar da akor geçişlerinde “kırç kırç” diye ses çıkarır, teller yeniyse. Parmaklar nasır bağlayıncaya kadar, (bu biraz acı verir)melodinin içinde, tatlı bir yan enstrüman gibidir. Herkes fark etmez ve kontrolsüzdür engel olamazsın, ona sahipte olamazsın, bir isim veremezsin. İşte öyle bir şey, bence.
