Aylar da geçmiş, dururlar mı hiç...
Ama bu his hiç geçmemiş, büyümemiş, koca adam falan olmamış.
Yarısında durdurduğum o şarkı yeniden başlıyor hep.
İçtiğimiz son kahvenin sıcaklığı gitmiyor parmak uçlarımdan.
Arada kim bilir kaç sigara daha içtim, kaç sene daha söndürdüm ömrümü, ne önemi var?
Öyle bir zaman yolculuğu ki, başa sarıyor her defasında.
Hep yalnız bir insandımda, bunun yapayalnızlığa dönüştüğü anlarda.